Eindejaarslijstje Christophe Demunter
Eindejaar 2017
(cd) is een jonge vader die meebrult met zijn kroost als Kinderen Voor Kinderen op staat in de auto, maar zijn bloeikes van kinderen hebben geen flauw idee waar hun vader uithangt als zij al in hun bedje liggen. "In een concertzaal ergens ten lande" beweert hij zelf en dat zou wel eens kunnen kloppen. Als zijn kinderen ooit het voorbeeld van papa volgen, is de toekomst van onze redactie alvast meer dan verzekerd, zowel wat kwantiteit als wat kwaliteit betreft.
Nu al klassiekers
Slowdive – 'Slowdive': Slowdive – Ride = 1 – 0.
LCD Soundsystem – 'American Dream': enorme verwachtingen voor de volle 100% ingelost.
Esmerine - 'Mechanics of Dominion': alweer een juweeltje van Beckie Foon en co.
Charnia - 'Het Laatste Licht': die keer dat je in de platenwinkel vraagt wat er opligt en je de plaat terstond koopt.
Godspeed You! Black Emperor - 'Luciferian Towers': de Kraterfront soundtrack (zie hieronder) als nieuwe plaat.
Subliem, maar vluchtig
Op reis genoot de achterbank van de sublieme "Waanzinnig Gedroomd" dubbel-cd. De kans dat het kerngezin in 2037 nog naar Kinderen Voor Kinderen teruggrijpt, schat ik gering in.
De podiumbeesten
De teller voor 2017 staat op 261 concerten. Kiezen is verliezen, vandaar een top15.
Mount Eerie – Sint-Denijskerk Zwevegem, 18/11/2017: geen enkel concert beroerde me dit jaar meer dan de rouwmaaltijd van Phil Elverum.
Amenra - Vooruit, 12/05/2017: het akoestische luik van een tweedaagse in de Vooruit zorgde ei zo na voor tranen.
Nick Cave & The Bad Seeds – Rockhal, 10/10/2017: die andere fantastische rouwmaaltijd, zij het met 6000 disgenoten.
Godspeed You! Black Emperor - Kraterfront, 10/06/2017: nooit meer oorlog, voor een keertje kon een band de boodschap geloofwaardig brengen.
Flaming Lips - De Roma, 04/02/2017: pre-karnaval, nu ook met eenhoorns.
MAG – Sonic City, 11/11/2017: misschien wel de ontdekking van Sonic City 2017?
Young Fathers – Dour, 16/07/2017: ik had Young Fathers al een beetje opgeven, maar dit jaar op Dour was toch weer ronduit subliem!
Slowdive – Botanique, 07/10/2017: voorspelbaar toppertje!
Kate Tempest – Dour, 13/07/2017: ik was sprakeloos, Kate allesbehalve sprakeloos.
Sophia – Handelsbeurs, 24/03/2017: heel wat Belgisch bloed in de aderen van Sophia anno 2017, straffe concerten op Cactus, in Luxemburg en vooral in Gent.
Fred & Toody – Het Bos, 12/02/2017: helaas de zwanenzang van Fred Cole
Oiseaux-Tempête + G.W. Sok – L'Entrepot Arlon, 03/05/2017: chaos versmelten met schoonheid, aangevuld met de vroegere zanger van The Ex.
Phoenician Drive – Kinky Star, 18/07/2017: wereldmuziek, the next level.
This Is Not This Heat – Sonic City, 12/11/2017: straffe tweede of derde jeugd van cult hero Charles Hayward
Swans – Kompass Gent, 30/03/2017: zwanenzang van Swans (maar zeg nooit nooit, Gira!)
Vergeet de hype
Ieder zijn ding, laten we dus niet verzuurd andermans troetelbands afbreken.
Maar de druk om impulsief op een werkdag om 10 uur 's ochtends tickets te moeten scoren voor een concert dat 6 tot 12 maand later plaatsvindt, da's soms toch te veel stress.
O ja, spreken we ook af dat we in 2018 twee foto's per concert posten, in plaats van het hele zaakje te filmen of in real-time te delen (een verslagje van daMusic twaalf uur na het concert is ook goed, toch?).
Kritiek op de kritiek
Concertnews.be was ook dit jaar weer lachen, gieren, brullen. Maar da's eigenlijk geen kritiek.
Het oog wil ook wat
Geen plaat uit 2017, maar wel (een stukje van) de hoes van "Strange Pray Tell" die Fred Cole voor me signeerde in Het Bos. Iedereen voelde die avond in Antwerpen dat het misschien de laatste keer was dat we Fred en Toody door het Dead Moon repertoire hoorden scheuren. Toch kwam zijn overlijdensbericht negen maand later bikkelhard aan.
Ik had een plaat van Grant Hart kunnen plaatsen, maar aan die andere betreurde held vroeg ik niet om een hoes te signeren toen ik 'm begin vorig jaar een allerlaatste keer zag.
Ogen en oren genoten ook in bijna endless repeat van de video bij Amenra's Children Of The Eye.
De obligatoire voorspelling
Ze hadden absoluut in het lijstje van "Podiumbeesten" gemogen (maar dat was al goed gevuld). Shame en Idles waren podiumbeesten in de letterlijke zin van het woord. Punkrock zonder compromissen en zonder pose. Goed dat we voor beide bands al tickets op zak hebben voor concerten in 2018.
Dichter bij huis kijk ik in 2018 uit naar La Jungle, Phoenician Drive en vooral Shht. De oogst die Consouling in 2018 binnenhaalt, is ongetwijfeld ook iets om naar uit te kijken.