Marc Alenus
Hij heeft zijn hart verpand aan Belgische muziek en bewijst dat keer op keer door voor zowat elk nummer, dat de aandacht trekt - en dat zijn er veel, heel veel! - een #InlandsMaatje te schrijven. Maar daarnaast is hij helemaal niet blind voor wat er zich op de internationale muzikale markt afspeelt. Ook hij maakte 2023 mee, en wel als volgt.
#23REWIND
De vijf platen uit 2023 die al volledig grijs zijn gedraaid
In willekeurige volgorde:
Muziek wordt steeds vluchtiger, maar toch is er nog zoveel talent en als drie super getalenteerde muzikanten samenkomen die ook nog eens een verfrissende visie hebben, dan geeft dat vonken zoals op deze plaat van Boygenius. Dat die later dit jaar ook nog eens een klein, maar sprankelend vervolg kreeg met ‘The Rest’, maakte het alleen maar mooier.
Volgens Spotify luisterde ik achtentachtig keer naar deze plaat. Dat zou wel eens kunnen kloppen, want het voorbije voorjaar was ik er helemaal van in de ban. Ondertussen kwam er nog een heleboel moois voorbij, maar deze is toch een blijver.
Verdriet om een sterrenkindje klonk nog nooit zo lieflijk en daardoor net zo pijnlijk als op dit breekbare album van mijn favoriete band uit Nieuw-Zeeland.
Maple Glider – ‘I Get Into Trouble’
Toen ik de hoes van deze plaat zag, haakte ik bijna af. Met kniehoge laarzen en zilveren broekje verwachtte ik dat Tori Zietsch het poppad was ingeslagen. Gelukkig bleek dat niet (helemaal) het geval te zijn en werd dit toch ook één van mijn meest beluisterde albums van het jaar.
Schreven we hierboven al eens dat het vonken geeft als talent samenkomt? Hetzelfde geldt voor deze Belgische band die niet te overschatten valt. Siebe Chau vroeg Brenda Corijn om bij hem te komen zingen en dat, aangevuld met de elektronische tovenarij van Jolan Decaesstecker en de hypnotiserende percussie van Bert Peyffers, leverde een ongehoorde sound op die ook internationaal zeer ver zou moeten geraken. In haar terugblik beloofde frontvrouw Corijn al een tweede plaat… Wie zei ook alweer dat nog niet alles naar de wuppe is?
Squirrel Flower – ‘Tomorrow’s Fire’
Ik heb hieronder maar vier live hoogtepunten aangestipt. Dus doe ik er dit album nog bij. Het enige uit het lijstje dat ik niet zelf heb gerecenseerd. Simpelweg omdat JG me te vlug af was. Maar dus niet de reden dat ik zo weinig live shows zag, maar wel een prachtplaat van een artiest die ik de voorbije jaren helemaal zag ontbolsteren.
De vijf songs die nog lang na 2023 op repeat blijven staan:
Yard Act – The Trenchcoat Museum
De meest recente singles konden er niet aan tippen, maar dat kon eigenlijk geen enkele andere song in 2023. Britser dan The Royal Family, opwindender dan een Satisfyer en met zoveel verschillende muzikale genres dat het ons duizelde. De song van het jaar quoi.
Palehound – My Evil
Grian Chatten – Fairlies
Wednesday - Quarry
Dizzy – Knock The Wind
Waterbolk – Totdat De Grond
De concerten die nog steeds op je netvlies staan gebrand
Ik ben weer te weinig buitengekomen. Wie stuurt me ook al die prachtige albums op? En dan zijn er natuurlijk mijn veeleisende job als schooldirecteur en mijn prachtige vrouw en gezin. Veel balletjes om in de lucht te houden. Maar hier was ik wel:
Ão (De Roma)
Op het laatste nippertje toegezegd om te gaan midden in een drukke week. Maar ik loop nog op wolkjes.
Black Sea Dahu – (Trix)
Stond al heel lang op mijn bucket list en vervulde de verwachtingen.
dEUS (Live /s Live)
Ik had ook voor Grace Jones kunnen gaan die daarna kwam. Eigenlijk zal die langer op mijn netvlies gebrand staan. Maar dEUS was god.
Luka Bloom (CC Mechelen)
De innemendheid in persoon en ik hield er een prachtig triple album aan over.
Het artwork van 2023 dat je steeds opnieuw kunt bewonderen
Fenne Lily – ‘Big Picture’
Niet alleen een heel mooie hoes, maar ook een plaat die in mijn lijstje hierboven had moeten staan. Op de hoes zien we een huis dat wegzakt in een zogenaamde sneeuwbol. Een miniatuurversie van de artieste kijkt toe.
Die ene muzikant die in 2023 meer aandacht verdiende dan kreeg
Daarvoor blijf ik in eigen land en ik kies er lekker eigenzinnig twee. De eerste is eigenlijk een Française, die in het Engels zingt en in ons land woont en altijd prachtige platen maakt: Colline Hill. En de tweede is een band uit Aarschot die in het Frans zingt: Less Autre.
De playlist waar je op je streamingdienst bij bent blijven hangen
Mijn eigen lijstje natuurlijk dat ik elke week update en ook deze onderhoud ik.
2023 zal voor altijd het jaar zijn waarin…
… ik goed nieuws kreeg dat mijn leven serieus zal beïnvloeden, een sprankel hoop temidden in een zee van onrustwekkende berichten over oorlog, klimaatopwarming en polarisatie.
#TWENTYFOURWARD
Ik denk dat Epona wel eens zou kunnen doorbreken en hetzelfde hoop ik voor Ioana Iorgu.
foto: Nadia Denys