De finale

Eindejaar 2016

Talloze lijstjes hebt u in december op deze website zien verschijnen. Lijstjes van eigen redacteurs, maar ook van mensen uit de muziekwereld in alle soorten en geuren. Uit al die lijstjes hebben wij een eindlijst samengesteld.

De Statistieken

In de lijst staan bijna honderdzestig verschillende albums, hetgeen maar weer eens bewijst hoe het internet onze kijk op muziek beinvloedt. De toevloed is zo groot dat je onmogelijk alles kan beluisteren, waardoor je automatisch met oogkleppen op door de stroom aan albums rijdt. De consensus over de eerste vijf was praktisch unaniem en werd in schakeringen van zwart ingekleurd door de dramatische gebeurtenissen van 2016. Daaronder was het een constante verandering naarmate de lijstjes binnendropen.

Het tipje van de ijsberg

1. Nick Cave – ‘Skeleton Tree’

“Zelfs voor een man als Nick Cave, die nooit aan light entertainment heeft gedaan, is ‘Skeleton Tree’ een donkere plaat. Een plaat die niemand ooit zou moeten maken. Maar ze is er, ze is zwaar en hard en waar en prachtig. Cave heeft nog nooit een slechte plaat gemaakt, en dit is een meesterwerk.”

2. David Bowie – ‘Blackstar’
“Bowie laat op deze laatste plaat horen dat hij het experimenteren nog niet verleerd was. Dat hij zichzelf nog één keer wilde heruitvinden. Hij werd daarbij, volgens Tony Visconti, de producer met wie hij een jarenlang verbond had, geïnspireerd door ‘To Pimp A Butterfly’, dat meesterwerk dat Kendrick Lamar vorig jaar op de wereld losliet. Lamar vermengde hiphop met funk, soul en freejazz en het is die freejazz, die Bowie op ‘Blackstar’ ook begon te verkennen. De held van morgen, die de held van vandaag, gisteren en eergisteren mocht inspireren.”

3. Bon Iver – ’22, A Million’
“‘22, A Million’ is geen makkelijke plaat, ze vergt inspanning voordat ze zich blootgeeft, maar eens je binnen kan kijken, word je overspoeld door de warme gloed die Bon Iver zo treffend weet op te roepen. Moeilijk gaat ook.’

4. Radiohead – ‘A Moon Shaped Pool’
“Ons oordeel staat al vast: het is een meesterwerk, het zoveelste, en een plaat die we nog zeer vaak volledig door de koptelefoon zullen jagen. Groepen waarvan we hopen dat ze de hele nieuwste release zullen spelen op hun aankomende shows, ze zijn zeldzaam. En verder hopen we van harte dat er een paar strijkers mee op tournee zullen gaan ter ondersteuning van dit toch weer magnifieke kleinood.”

5. Leonard Cohen – ‘You Want It Darker’
“Cohen heeft nooit getracht een leider te zijn en heeft steeds zijn eigen weg gezocht. Ook op deze plaat biedt hij geen antwoorden, maar verwoordt hij zijn zoektocht. En toch klinkt alles uit zijn mond op de een of andere manier als de Waarheid. Zolang zijn zoektocht verfijnde zinnen en sierlijk eenvoudige melodieën als op ‘You Want It Darker’ blijft opleveren, hopen we dat zijn vragen nog een hele tijd onbeantwoord mogen blijven en dat we de bevoorrechte getuigen mogen zijn van zijn trachten. Lang leve Leonard Cohen!”

6. Anderson.Paak – ‘Malibu’
“‘Malibu’ is een toegankelijk album dat, wanneer het opligt, onmiddellijk de hele ruimte inneemt en een glimlach op eenieders gezicht tovert. Met nummers als ansichkaartjes uit een zonovergoten land en op de achterkant enthousiast gekribbel, dat doet verlangen naar de bijhorende dia-avond. Anderson.Paak blinkt. Mocht hij een duif zijn, was hij klaar om in te korven. En wij zitten klaar om streepjes te zetten.”

7. James Blake – ‘The Colour In Anything’
“‘The Colour In Anything’ is een luisterplaat geworden die gemoedsmuziek naar een hoger niveau tilt. Een pareltje voor mensen die zich er weten in te verdiepen, maar een sof voor wie dacht in een vingerknip bepaalde emoties opgewekt te zien. ‘The Colour In Anything’ vraagt tijd en inspanning. En zelfs dan kunnen we niet verzekeren dat je met een voldaan gevoel achterblijft.”

8. Solange – ‘A Seat At The Table’

9. Whitney – ‘Light Upon The Lake’

10. Kate Tempest – ‘Let Them Eat Chaos

De hele redactie wenst alle lezers een fantastisch, muzikaal verrijkend (en verreikend) 2017.