De overvloed van Absolutely Free Festival
Tussen de overdaad aan (nieuwe en oude) festivals, waarmee de muziekliefhebber wordt overspoeld, raak je al gauw de weg kwijt. Maar dan zijn er ankerpunten, waaraan je je kan vastklampen. Ankerpunten als Absolutely Free Festival.
Ons hart bloedt. Beetje vreemd begin van een voorbeschouwing, maar het moet ons toch van het – alweer – hart dat we ook graag Efterklang hadden aan het werk gezien. En al zeker nu ze daar het podium zullen delen met lokale stemmen, die het wagen om zich te meten met de Deense muzikale duizendpoten. Bovendien kietelden bands als Vermin Twins en Yin Yin ook al onze nieuwsgierigheid. Maar vrijdag halen we jammer genoeg niet. Dus gooien we ons volledig op de zaterdag.
Daar kan je er onder meer langzaam in komen met Caspar Auwerkerken, die met indietronicafolk ongetwijfeld al de nodige harten zal breken. Onze man was alvast heel erg enthousiast over zijn Hyacinth, hetgeen ons enkel maar nieuwsgieriger maakt.
Diezelfde man zag ook LupaGangGang helemaal zitten en zorgde voor een smakelijke bespreking van de meest recente ep. Nu is het tijd voor hen om dat ook live waar te maken. De zomer staat te popelen om zich aan te passen aan dat frisse geluid van dit gezelschap. Black Midi blijft het streefdoel, maar dan wel op zijn Belgisch. Dat betekent: koppig, eigenzinnig en goed voor de nodige vreemde grillen, die toch ergens in de goede plooi vallen. Laat maar komen, dat stortbad van vreemde geluiden, wendingen en hooks.
Benieuwd zijn we ook naar het Franse Unschooling, dat mag aansluiten achteraan de lange rij postpunkers. Niet eenvoudig om nog op te vallen in het dichte bos van dat genre. Wij detecteerden enige invloeden van Devo, maar konden uiteraard ook niet om iets als Preoccupations (voorheen Viet Cong) heen. En dat het net uit Frankrijk komt, maakt het nog spannender.
Om 18u00 staat ons dan een dilemma te wachten. Dishwasher_ hadden we tot onze scha en schande gedeeltelijk gemist op Gent Jazz, maar ze raakten ons wel daar waar het telt tijdens wat we er nog van zagen. En de superlatieven, die Pothamus ten deel vielen, moeten eindelijk maar eens gecontroleerd worden. Wat het dan gaat worden? Aaaarrrgh, kiezen is en blijft verliezen. Dat wordt strootjetrek.
Nog zo'n keuze, waartoe de organisatie ons dwingt, is die tussen Jan Verstraeten en Scalping. De eerste is het soort roze konijn, waarvoor je graag de dansbenen bovenhaalt. Hij bewees al uit het goede en buigbare wilgenhout gesneden te zijn en vraagt... nee, smeekt om een bezoekje aan het Greenhouse. Maar tegelijkertijd zullen de guerillero's van Scalping enkele tientallen meter verder hem en vooral zijn publiek uitdagen om te verhuizen naar de XPRMNT-tent met nog dansbaardere rock, die de benen van onder je vege lijf uit maait. Te beleven op eigen risico dus.
Gilla Band (voorheen Girl Band) bracht onlangs een nieuwe single uit, die verder doorgaat, daar waar het fantastische 'The Talkies' ophield. En dat wil wat zeggen. Er zijn dan ook nogal wat frustraties, waarover deze Ieren zich dezer dagen kunnen dik maken. En dat zullen ze dus ook in Genk met de nodige energie doen.
Nog niet genoeg? Dan kan u de strapatsen van Dijf Sanders nog aanschouwen of wachten op de Syrische wereldtechno van Omar Souleyman. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de surprise act, die ons te wachten staat.