#2022Q&A - Pothamus
Post-/sludgerock en ambient zijn maar enkele van de takken aan het grotere Pothamus-verhaal. Volop bezig met het schrijven aan nieuwe nummers lieten ze ons onlangs met ‘Rites Of Raya’ nog eens nagenieten van dat epische optreden, waar het bejubelde debuut ‘Raya’ centraal stond, in de historische Sint-Pieters-en-Pauluskerk in thuisstad Mechelen. Toch vonden ze de tijd om gezamenlijk 2022 te overschouwen en de opgedolven parels met ons te delen.
Van welke platen uit 2022 heb je spijt dat je ze niet opnieuw voor het eerst kan horen?
Kurt Vile, Cult Of Luna, Stake, Dans Dans, Alabaster dePlume, Yoo Doo Right, Chat Pile, Absent in Body, Psychonaut, Samatha,… en we zijn er ongetwijfeld nog een heleboel aan het vergeten. Er zijn echt veel goede platen verschenen dit jaar, die we voor of na een repetitie samen hebben beluisterd.
Deze vijf songs uit 2022 blijven de komende jaren in mijn playlist staan.
Wiegedood - Now Will Always Be
Heel vette riff. Tegelijk schoon en ontregelend. Na drie platen is het straf om te zien hoe Wiegedood zichzelf vernieuwt en hun muzikale palet uitbreidt met innovatief gitaarspel en keelzang.
The Smile - The Smoke
Superstrakke groove en verslavende baslijn. Spin-off van het jaar.
Kurt Vile - Like Exploding Stones
Zweverige gitaarlicks op een gezapige cadans en speelse, doordachte lyrics. Vintage Kurt Vile. Altijd fijn om in zijn wereld te vertoeven.
Psychonaut - Violate Consensus Reality
Wat Stefan tussen minuut zes en zeven uit de hoed tovert, had ons vanaf de eerste luisterbeurt aan de grond genageld. Riff van het jaar!
Tot slot ook nog Chained To The Bottom Of The Ocean - Suffering Is A Gift From God vermelden, omwille van de leuke titel en catchy bandname.
Welk artwork uit 2022 hoort thuis in een museum?
Pilgrimage To Pleroma & Ashtoreth - 'Ur'
Voor deze split ep, een collaboratie tussen Pilgrimage to Pleroma en Ashtoreth, gebruikte Matti het werk van Pablo Carlos Budassi. Hij is een illustrator die het observeerbaar universum wist af te beelden binnen één cirkel door afstanden op een logaritmische schaal te zetten. Interessant hoe kunst en wetenschap (de afbeelding is ook opgepikt door de NASA) hand in hand gaan. Het originele bestand, dat uiteindelijk de cover heeft gesierd, is extreem gedetailleerd en uitermate fascinerend.
Eervolle vermelding voor de schoothond van 30,000 Monkies op ‘HONESTY INTEGRITY FRIENDSHIP PASSION'.
Bij welke plaat uit 2022 was de verpakking beter dan de inhoud?
We steken liever geen tijd in platen die ons weinig zeggen. Gelukkig leven we in een tijd waarin het ondertussen erg gemakkelijk is om muziek, die je niet aanspreekt, gewoon te mijden.
Welke videoclip uit 2022 kan je blijven(her)bekijken?
Absent in Body - Half-Rising Man.
Zoals bij alle goede videoclips ondersteunen beeld en klank elkaar hier perfect. Beklijvend, donker, een soort levende nachtmerrie. Het riep voor Matti herinneringen op aan de science-fiction-film ‘The Cell’ (2000), waarin het hoofdpersonage het bewustzijn van een seriemoordenaar betreedt en verloren loopt in een duister droomlandschap.
Dit optreden in 2022 had eeuwig mogen blijven duren.
Een prachtig optreden. En helaas de laatste keer dat we Mimi Parker live gezien zullen hebben. Het is straf om te zien hoe een band na dertig jaar nog steeds relevant kan blijven. Hoewel we fan zijn van het oudere slowcore-materiaal, behoren de laatste twee platen tot onze persoonlijke favorieten. Mooie breekbare nummers, verstopt onder glitches en noise. De soundtrack van ons tijdperk.
Als er over één plaat en/of (muzikale) gebeurtenis uit 2022 een documentaire gemaakt moet worden, dan is het...
Graag een documentaire over de wijze waarop Roadburn als festival is geëvolueerd tot wat het vandaag is. Vanuit de baseline ‘Redefining Heaviness’ slagen ze er steeds in om een eigen hedendaagse kijk op "zware muziek" te bieden. Er hangt ook een heel mooie internationale community rond het festival.