#2022Q&A - Mauger

Een niet nader te noemen redactielid luisterde volgens Spotify Wrapped duizendenelf minuten naar 'SHINY', het meest recente album van Mauger. Toen hij ging aankloppen met onze eindejaarsvraagjes, werd hij dan ook heel hartelijk ontvangen. Met deze antwoorden kwam hij terug.

Van welke platen uit 2022 heb je spijt dat je ze niet opnieuw voor het eerst kan horen?

Ik besef net dat ik niet zoveel albums volledig beluisterd heb. Helemaal in het net van de single algoritmes gelopen dit jaar. Deze albums zijn me in elk geval goed bijgebleven:

Father John Misty – ‘Chloe and the next 20th century’

Alex G – ‘God Save the Animals’

Charlotte Adigéry & Bolis Pupil – ‘Topical dancer’

Warhaus – ‘Ha Ha Heartbreak’

Hoeft weinig uitleg. Topplaten, alles klopt. Ik hou erg van albums die klinken alsof ze er in één trek zijn uitgekomen, dus deze zijn helemaal mijn ding. Je voelt er overal de goesting in om iets moois te maken.

Deze vijf songs uit 2022 blijven de komende jaren in mijn playlist staan.

Oscar Lang - I’ve Never Been To LA

Unknown Mortal Orchestra – That Life

Black Sea Dahu – Affection

24thankyou – Jiraiya

Kate Bollinger – Who Am I But Someone

Allemaal songs die me bij de eerste maten in de greep hadden. Niet altijd omdat ze geniaal zijn, maar vaak omdat ze net klopten met mijn gemoed van dat moment. En dan worden ze deel van me. Zo werkt dat bij mij. De juiste songs op het juiste moment eigenlijk.

Welk artwork uit 2022 hoort thuis in een museum?

Arctic Monkeys - ‘The Car’

Ik heb een zwak voor eenvoud en deze vind ik fantastisch. Storytelling met een enkel beeld.

Bij welke plaat uit 2022 was de verpakking beter dan de inhoud?

Die cover van Warpaints ‘Radiate Like This’ vind ik zo mooi. Ik heb echt hard geprobeerd om die plaat supergoed te vinden, alleen al omdat ik de cover zo opvallend mooi vond. Maar de nummers geraakten niet bij me binnen helaas. Misschien komt het nog.

Welke videoclip uit 2022 kan je blijven (her)bekijken?

Ik vind die van Jan Verstraeten altijd heel knap. Die van Gone Gone Gone, bijvoorbeeld. Hij is wel van eind 2021, maar toch nog eens het vermelden waard.

Dit optreden in 2022 had eeuwig mogen blijven duren.

Erg genoten van intiem concert van Peenoise in De Grote Post in Oostende. Claustrofobie en ontroering teweegbrengen op hetzelfde moment, je moet het maar doen.

Als er over één plaat en/of (muzikale) gebeurtenis uit 2022 een documentaire gemaakt moet worden, dan is het...

Nog een documentaire? Ik kan het nu al niet bijhouden!