Mauger - Shiny

Eigen beheer

Het gras is altijd groener aan de overkant en er is altijd die zilveren lijn aan de horizon. De mens en diens eeuwig streven naar geluk, soms verblind door jaloezie of hebzucht, soms niets ontziend, zelfs de eigen gezondheid niet. Dat is in een notendop de val waarin Mauger niet wou trappen bij het maken van dit album.

Nochtans is de lokroep naar altijd meer, beter en sneller frontman Mauger Mortier niet vreemd. Getuige daarvan Minute To Rest, opener van deze plaat en de tweede single die ons bereikte drie jaar stilte na het verschijnen van debuutplaat ‘Sunday Competion’ en meteen een snaar raakte diep in ons binnenste, waarvan we zelf niet eens bewust waren dat ze er zat.

Door de lockdowns was er tijd genoeg om te blijven priegelen en prutsen aan de nummers van “de moeilijke tweede”, maar nee, Mauger koos er bewust voor relaxt aan de plaat te werken. Er was geen vooropgesteld plan, geen doel dat op de studiomuur werd gekalkt en geen zin in eeuwige retakes.

Het helpt natuurlijk als je bandleden al een paar meter op de teller hebben. Jan Duthoy en Jakob Nachtergaele waren beiden tien jaar actief geweest bij Absynthe Minded en Matthias Debusschere verdiende de sporen eerder al bij Sioen. Het hele kwartet heeft dus alle kanten van de medaille van de muziekbusiness al gezien.

Is dit dan ouweballenmuziek? Goh ja, verwacht geen straattaal, onverwachte breaks of rare cross-over-experimenten, maar wel tijdloze, aanstekelijke popmelodieën (I Waited Up), nummers waar het spelplezier vanaf spat en bloedeerlijke, pakkende tracks zoals A Mindless Move, "oudje" Tomorrow's Gone en Don’t Carry Too Much Weight dat zomaar uit de pen van Jeff Tweedy had kunnen komen.

Ma Ja zou dan weer van Ben Howard kunnen zijn en Roksem ademt iets van het ‘White Album’ van The Beatles. Doordat er ook een paar stevigere nummers, zoals het slim opgebouwde Own Me ­(inclusief handclaps!) en het uit de speakers knallende Nr 79, dat start als iets van Discobar Galaxy, op de plaat staan, weet Mauger ook dit keer de aandachtsboog gespannen te houden.

‘Shiny’ lijkt wel een doos Quality Street-bonbons: elk nummer heeft een eigen kleur en smaak en toch horen ze op de één of andere manier bij elkaar. Met afsluiter Minute To Rest (Part II) toont de band zelfs dat quasi-hetzelfde nummer in een andere wikkel ook lekker klinkt.

Op shows is het nog wachten tot in 2023, maar tegen die tijd kunt u de nummers vast allemaal meezingen!