Marble Sounds - Core Memory

Mayway Records

Pieter Van Dessel wordt dit jaar achtenveertig en komt zo dichter bij de leeftijd waarop mannen de balans opmaken, (soms weemoedig) terugblikken, maar vooralsnog weigeren te capituleren en willen bewijzen dat er nog heel wat in de tank zit.

Dat is te horen op de nieuwe plaat van Marble Sounds, waarop Van Dessel niet alleen vernieuwt, maar ook teruggrijpt naar invloeden en herinneringen van lang geleden. Titels als Nothing To Get Over en Not All Is In Vain spreken voor zich. Na magnum opus ‘Marble Sounds’ (2022), waarop hij heel dicht bij zichzelf bleef en onder invloed van co-producer David Poltrock opnieuw de piano omarmde, was een opvolger niet evident.

“Ik had het gevoel dat ik met de vorige plaat een punt had bereikt waar ik moeilijk nog voorbij kon gaan”, zegt hij zelf, maar de man is ondertussen zo bedreven in het schrijven van geweldige melodieën, dat ook ‘Core Memory’ weer een fantastisch album werd, waarvan de sound soms doet denken aan Van Dessels vorige band Plastic Operator.

Reden hiervoor is de verschuiving van piano naar synths. Oh ja, met Give Or Take A Few (met knipoog naar Vanessa Carlton) staat er wel nog een onvervalste pianoballad in de stijl van Leave A Light On op en ook weemoedige voorganger If You Would Prove Me Wrong mag openen met wit en zwart ivoor, maar hoe verder de plaat vordert, hoe meer de synths de boel overnemen en de retrofuturistische sound zich openbaart.

Opener en eerdere single An Emotional High zet de toon en laat de band op volle sterkte horen met vele laagjes elektronica, strijkers, drums en zang van Van Dessel en Renée Sys. Het moet vooruitgaan, dat blijkt ook uit tweede nummer Hear Me Talking. De stuwende en zoemende synths mikken op de buik, terwijl de vorige plaat zich eerder op het hart richtte.

Jaag Not All Is In Vain maar eens op volle sterkte door de luidsprekers en je weet wat we bedoelen. Mis daarbij de hint naar Coldplay niet (“Nobody said it was easy / right Chris, and certainly not me”). De enige uitzondering op de sound is Catch It Alive, waarin wij echo’s van The Boss horen.

Genoeg afwisseling dus op ‘Core Memory’, een plaat die de naam dankt aan een bundeling postkaarten met foto’s van Mark Richard van computers uit het Computer History Museum. Voor Van Dessel, die ongeveer de hele evolutie van de eerste pc tot AI heeft meegemaakt, de perfecte vlag voor een potige plaat vol herinneringen, opgeslagen op zijn harde schijf.