Psychedelic Furs - Gered door de songs
Ancienne Belgique, 25 oktober 2019
Hoezeer we ook verknocht zijn en blijven aan de muziek uit de jaren tachtig, toch houden we altijd een beetje ons hart vast wanneer we nog eens een groep gaan bekijken die toen de grootste successen kende. Nu ja, nog eens is in dit geval niet zo’n goede verwoording, want The Psychedelic Furs zagen we voor gisteren slechts eenmaal live in ons landje: op het new wavefestival Sinner’s Day, editie 2010. Na het allereerste optreden in de Brusselse poptempel Ancienne Belgique stuurden ze ons de nacht in met gemengde gevoelens…
Die gevoelens waren in feite reeds voor aanvang van het optreden aanwezig, want door een samenloop van omstandigheden moesten we voorprogramma Red Zebra helaas aan ons laten voorbijgaan ditmaal. We twijfelen er echter niet aan dat de Bruggelingen alweer het beste van zichzelf gaven op het grote AB-podium, zoals ze afgelopen zomer bijvoorbeeld ook deden op W-Fest.
Ook The Psychedelic Furs, een Britse band die - zo leerde ons een snelle blik in de verre van volledig gevulde zaal - samen met haar publiek ouder geworden is, begon enthousiast aan de eerste Belgische show in bijna tien jaar ondertussen. Dat deden ze met twee nummers uit het tweede album ‘Talk Talk Talk’ (1981), te weten Dumb Waiters en het uptempo Mr. Jones. Ze stonden met in totaal zeven muzikanten op het podium, waarbij de meeste aandacht al meteen werd weggekaapt door - uiteraard - zanger Richard Butler en saxofonist Mars Williams. Erg vermakelijk om die man bezig te zien op zijn instrument!
We hadden echter algauw in de mot dat Butlers typerende, nasale stemgeluid niet volledig tot zijn recht kwam vanavond. De geluidsmix liet, vooral tijdens de eerste helft van het optreden, te wensen over. Spijtig, want zo konden we natuurlijk niet optimaal genieten van prachtige, melancholische Furs-hitjes als Love My Way, There’s A World Outside of The Ghost In You.
Na het poppy, iets te brave Like A Stranger kwam er gelukkig beterschap met één van onze persoonlijke favorieten, het niet kapot te krijgen Sister Europe (uit debuut ‘The Psychedelic Furs’, we schrijven 1980), een monumentaal nummer dat op elke zichzelf respecterende new wave-bloemlezing thuishoort. Al scoorde de groep pas vier jaar later, ten tijde van het album ‘Mirror Moves’, haar grootste hits met onder andere het ook in Brussel luidkeels meegezongen Heaven.
De tweede helft van het concert was vrijdag duidelijk de betere: de geluidstechnici waren eindelijk wakker geschoten. Zo konden we alsnog genieten van pareltjes als All That Money Wants en een uptempo Into You Like A Train. Na het nieuwe en matige The Boy That Invented Rock & Roll was het de beurt aan Pretty In Pink, nog zo’n Furs-klassieker die de tand des tijds moeiteloos zal doorstaan (met dank aan de gelijknamige film die het nummer in 1986 een tweede leven schonk).
De finale werd ingeluid met twee sterke songs uit het derde album ‘Forever Now’ (1982), President Gas en Sleep Comes Down, waarna met Heartbreak Beat (uit ‘Midnight To Midnight’, 1987) nog een krachtig orgelpunt werd geplaatst achter dit al bij al geslaagde concert, zij het dan vooral omwille van de intrinsieke kwaliteit van het songmateriaal van The Psychedelic Furs, want Butlers stem, sfeer en publieksparticipatie en vooral geluidsmix konden duidelijk beter gisteren! Besefte de band dat zelf ook, en was het (mede) daarom dat ze zich beperkten tot slechts één bisnummer; het felle, voortjakkerende India (nog een song uit het bijna veertig jaar oude debuut)?
