Peuk, Tuff Guac - Garçon, een pintje!

Arsenaal/Lazarus, 27 mei 2023

Een tijdje terug plaatsten we naar aanleiding van 'De Week Van De Belgische Muziek' enkele "kleinere" organisatoren in het spotlicht die keihard aan de concertweg in ons Vlaanderenland timmeren. Zo kwamen we toen uit bij De Concertzaak die aan de uitbouw van een concertzaal met clubwerking in Mechelen werkt. Daarin staan ze niet alleen. Ook De jongens van Mind Your Head organiseren naar hartenlust fraaie optredens in Kafee Zapoi (via de trap naar de kelder en oppassen dat je je hoofd niet stoot ) en sinds niet zo heel lang gebeurt dat ook in Café Arsenaal van cultuurhuis ARSENAAL/LAZARUS aan de Mechelse Kruidtuin.

Hier was het de beurt aan het powertrio Peuk om dat laatste podium te bestormen, maar eerst mochten de heren van Tuff Guac de zaal opwarmen. Niet dat dat echt nodig bleek op deze eerste echte zomerdag van het jaar. De temperatuur in de kleine (kelderachtige) zaal liep al snel op, mede door de perfecte soundtrack die de heren ons hierbij serveerden. Op plaat is Tuff Guac het solo-ding van Rafael Valles Hilario, de CEO van Belly Button Records, huis van vertrouwen voor alles wat naar garagerock ruikt. Voor optredens transformeert het tot een vierkoppig monster dat ons van seconde één bij de lurven vatte met Mr Hidden. Cowboygaragepop noemen ze het zelf, doorspekt met sixtiesfuzzgitaren, aanstekelijke refreinen en een catchy Farfisa-orgeltje. Soms kwamen The Beatles eens om de hoek kijken, achternagezeten door The Kinks, zoals in het swingende Don’t Belong. En we soms hoorden we een flard Kurt Vile voorbij komen, maar dat kon ook aan de temperatuur in de zaal gelegen hebben. Alvast redenen genoeg om de debuutplaat ‘Green And Handsome’ verder te ontdekken.

Vlug even een teug frisse lucht opsnuiven in den Botaniek, want daar bestormde Peuk alweer het podium. Met het inzetten van de dreigend scheurende intro van Who Are You Really? voelden we al dat dit wel eens zo’n avondje kon worden waarbij alles perfect op de plaats viel: de setting, het publiek en de groep. Opvolger Greasy Eye met dat oriëntaalse gitaartje trok ons verder mee in het Peuk-universum. Onze persoonlijke favoriet If So liet ons alle hoeken van de kelder zien waarin zich ondertussen een eigen microklimaat ontwikkelde waarbij een frisse bries deugd zou doen. Die kwam er in de vorm van Break Table, Lebanon en het uiterst dansbare Clean Up Time.

Bokkenpaleis zette dan nog even de puntjes op de i. “Drill in the sound / Gonna sweat it out with the undercrowd.” We hadden het zelf niet beter kunnen verwoorden. Een fris pintje had wel gesmaakt. Inconvenient sloeg ons nadien volledig knock-out. Bisnummer Cave Person werd gebracht in de ruige repetitieversie waar bassist Jacky Willems om smeekte, waaraan drummer David Schroyen en frontvrouw-gitarist-vocaliste Nele Janssen uiteindelijk toegaven. Geen ontkomen aan.

Een half jaar geleden zagen we Peuk aan het werk in De Roma in Antwerpen als support van Magnapop. Toen schreven we dat “de band minder punky stuurloos” klonk. Dat was vanavond wel even anders, en laten we dat vooral niet als iets negatiefs zien. De energie spatte ons om de oren. Of was dat het zweet van de dansende fan naast ons? Maar we bleven wel bij onze destijdse conclusie: “Puik Peukwerk.”