Merce Lemon - Authentiek talent

Trix, 14 juni 2025

Vorig jaar bracht Merce Lemon uit Pittsburgh het prachtige ‘Watch Me Drive Them Dogs Wild’ uit. Om de één of andere reden werd de plaat niet besproken, maar ze heeft zich ondertussen toch genesteld in onze top tien van albums uit dat jaar. Als de artiest in kwestie dan eindelijk de weg vond van Pittsburgh naar Antwerpen, kwamen wij graag uit ons kot.

In Trix troffen we eerst Camille Camille aan. Haar album ‘Could You Lend Me Your Eyes’ prijkt al een jaar of vier in onze platenkast naast - ondertussen - de samenwerking met Sam De Nef, ‘Waving’. Camille Willemart, zoals ze echt heet, mocht ook al in Utrecht openen voor Merce Lemon en net als daar nodigde bassist Benji zichzelf uit om in Antwerpen een liedje met haar mee te spelen. De keuze viel op Bottle Song, een nummer waarvoor Willemart zichzelf begeleidt op een gestemd flesje water. Dat durft ze dan wel al eens over de gitaarpedalen van de hoofdact gooien, zoals in Utrecht gebeurde, maar vandaag hield ze het droog. 

In de korte set zat verder nog een mix van nieuwe en oude nummers. Openen deed ze bijvoorbeeld met het nieuwe Dove And Devil en eindigen deed ze met het ook al nieuwe J’ai Rêvé (dat we ook al in mei live hoorden tijdens de show met Sam De Nef in De Studio), maar ook het heel oude Strawberry Moon kwam aan bod. Dat nummer, waarbij ze zichzelf begeleidt op de omnichord (aangestuurd door een ander deel van haar brein), speelde ze al een poos niet meer live, maar omdat er in juni nog eens zo’n volle maan was, bracht ze het nu toch nog eens. 

Wij stonden erbij en vonden het prachtig. Wat een contrast met het lawaai van het verkeer buiten en drukte en de flikkerende lichten een paar honderd meter verder op de Sinksenfoor! Camille Camille nam ons voorzichtig bij de hand door haar eigen, vredevolle universum, waar zielen worden geheeld. We kunnen het iedereen aanraden. Rond het jaareinde kunt u album twee aanschaffen.

Maar we waren natuurlijk gekomen voor Merce Lemon, een naam die misschien nog niet veel zal zeggen, al heeft de artieste al drie albums op haar naam. ‘Ideal For A Light Flow With Your Body’ (2017) en ‘Moonth’ (2020) bleven hier nog onder de radar, maar met ‘Watch Me Drive Them Dogs Wild’ (2024) kwam ze dus ook op onze radar dankzij singles als Crow, Backyard Lover en de titeltrack. 

Omringd door gitarist Reid Magette (voor de gelegenheid in dameskleren), drummer Pat Coyle en bassist Benji (Ben Brody) opende ze met Crow. Zo bleven we nog even in het rustige vaarwater van Camille Camille, maar al snel injecteerde vooral Magette de sound met pittige gitaarlijnen, waardoor we toch naar oorbescherming grepen. Hoe Merce Lemon met dat zachte stemgeluid toch overeind bleef in die gitaarstormen, was verrassend, maar ze flikte het wel. Zelf bespeelde ze een Harmony Stratotone-gitaar, een instrument met een lichtere toon, zoals bleek tijdens Will You Do Me A Kindness, de single van vorig jaar die vreemd genoeg het album niet haalde. Ook hierin kon Magette zich overigens niet inhouden, maar hij ontbond de duivels maar even en dat ver in de song.

Tussen de stekelige gitaren (zoals ook in Sunflower) liep wel steeds een pad waarop het makkelijk lopen was met in de berm delicate schoonheid zoals de Bonnie ‘Prince’ Billy-cover I See A Darkness, de mondharmonica van Benji in Pulling Vines, de teksten die je naar adem deden happen zoals die in Foolish And Fast of de samenzang met Coyle in Window en het breekbare Watch Me Drive Them Dogs Wild. 

Ook humor is de band niet vreemd. De pogingen tot Nederlands van de heren in de band zorgden voor hilariteit en Merce zelf vroeg of er nog mensen waren die cassettes konden afspelen, want de cd’s en vinyls waren uitverkocht. Daarop pikte Benji in met het nieuws dat hij toch nog wat cd’s in de koffer gevonden had, die hij het land had binnengesmokkeld… of niet, mocht er een agent in de zaal zijn. 

Met Watch Me Drive Them Dogs Wild leek de band de set te ruste te leggen, maar op algemeen verzoek kwam de band nog eens terug voor Slipknot. Nee, geen metalnummer, op de plaat is het zelfs één van de rustpunten, maar live klonk het toch als een waardige afsluiter. 

Zo loste Merce Lemon de verwachtingen gemakkelijk in. Als dochter van Greg Pierce (die nog meespeelde als leadgitarist op ‘Moonth’ en drumt bij Her Suit) heeft ze duidelijk goed opgelet. Ze schrijft prachtige nummers en weet die met haar innemende persoonlijkheid ook goed over te brengen. En dat allemaal zonder schmink, grote gebaren of andere kunstgrepen. Merce Lemon is een authentiek talent. En ja, wij gingen met één van de schaarse cd’s naar huis.