Leffingeleuren 21 - Amenra, Jozef Van Wissem - Heb goede moed
De Zwerver, 12 september 2021
“Het komt allemaal weer goed”, drukte Martine Tanghe ons eind november 2020 op het hart. We moesten aan haar afscheidswoordje denken, toen we in Leffinge arriveerden en het silhouet van de festivaltent en honderden kleurrijke vlaggetjes tegemoet stapten. Wat deed het deugd om terug in het sympathiekste polderdorp te zijn. Dit jaar geen lang weekend Leffingeleuren, maar wel een iets bescheidener festival, verspreid over zeven avonden. Zondag was het de beurt aan Amenra.
Muzikaal mijlenver verwijderd van Amenra maar eigenlijk heel erg verwant, was opener Jozef Van Wissem. Sinds Peter Buck met Losing My Religion de mandoline weer hip maakte, bestaan er geen ouderwetse instrumenten meer. Jozef Van Wissem probeert in zijn eentje de geloofwaardigheid van de luit te redden. Hij had al dertig minuten getokkeld op de vierentwintig snaren alvorens zich met een kort “Dank u” voor het eerst tot het publiek te richten. Terwijl achterin de tent vooral mensen aan het bijkletsen waren, lieten de voorste rijen 's mans luit onder de huid kruipen. Na de bedanking liet hij de microfoonstandaard voor zich staan om een donkere laag over de twee volgende songs te leggen. “Sun turns to darkness and the moon to blood”, herhaalde hij tijdens The Day Is Coming. “Do you ever feel like you want to”, werd haast een mantra waarop Detachment dreef, uitmondend in “… want to leave”. Wie al om zeven uur naar Leffinge was afgezakt, kreeg geen ongelijk.
Tussen de verschillende lockdowns in, zagen we een paar akoestische sets van Amenra, maar de laatste “luide” passage was voor ondergetekende toch alweer twee jaar geleden. Maar Martine wist het wel, dat we ons ooit weer zouden kunnen laven aan de kloppende metalen buizen die tegelijk onheilspellend en hoopgevend uitmonden in een verpletterend Boden. Pas na Razoreater en Plus Près De Toi, greep de band voor het eerst naar het eerder dit jaar verschenen 'De Doorn'. Voor Immer herinnerde ons eraan dat hoop de mensheid in stand houdt. “Heb goeie moed / je hebt geluk tegoed”, Colin H. Van Eeckhout mag dan wel mijlenver verwijderd zijn van eerder vermeld ex-nieuwsanker, de boodschap is universeel.
Wanneer Lennart Bossu A Solitary Reign aanheft, borrelt een herkenningsapplaus op in de tent. Hoe magistraal die song uit 'Mass VI' ook mag zijn, het nieuwe De Evenmens (We Zijn Even Mens) komt daarna zo mogelijk nog harder binnen. “Ik loop het onzichtbaar licht tegemoet / en ik hou moed”. Rondom ons "bangen" acolieten vroom het hoofd. Wij beseffen hoe sterk 'De Doorn' eigenlijk wel is. Amenra sluit af met het tien jaar oude Silver Needle, Golden Nail (uit 'Mass IIII'). Een laatste loutering die abrupt eindigt. Zoals het hoort. Krachtig. Over and out.
Vanaf volgende week trekt Amenra akoestisch door Europa (onder andere in Lille (FR) en Utrecht (NL)). In november spelen ze in Turnhout en Brugge twee uitgestelde shows (soundtrack 'The Mirror'). Leffingeleuren gaat volgend weekend verder met Beak> en Warmduscher op vrijdag, Mauro en Absynthe Minded op zaterdag, Sophia en Girls In Hawaii op zondag. Doen!
Foto: piXeleni Photography