Dour Festival 2017 - The aftermath
Festivalterrein, 12 juli 2017 - 16 juli 2017
Vijf dagen lang pendelde het driekoppige daMusic-team tussen de zeven podia van Dour festival. De twee verslaggevers en fotograaf delen als epiloog graag hun persoonlijke hoogtepunten en ontdekkingen.
Kristof Van Landschoot (woorden)
Top 3:
1. Shobaleader One: Squarepusher vergat zijn Rilatine te nemen en leefde zich uit op zessnarige bas.
2. Young Fathers: de minst evidente muziek, gebracht door vier uiterst onhip uitziende mannen, maar wat een energie!
3. Lefto: een dj-set om gelukkig van te worden.
Ontdekkingen:
Blanck Mass: de helft van Fuck Buttons; klinkt angstaanjagend donker en de beelden erbij waren ook niet van de poes.
Vald: heel hoog kapoengehalte, maar ook beestige nummers. Franse rap kan soms ontoegankelijk zijn als je het Franse slang niet goed begrijpt, maar deze rapper weet desalniettemin één Vlaming te overtuigen.
Témé Tan: er bloeit één en ander in Brussel, getuige de populariteit op de weide van Damso. Deze Témé Tan brengt vrolijke popmuziek waar ik volledig door werd gecharmeerd.
Bert Gysemans (beelden)
Top 3:
1. Nas: de ex-van-Kelis; dan moet je dat niet uitleggen. Vakwerk hoe de man zijn show bracht: zijn grootste hit vroeg in de set, maar toch heel de set door de aandacht blijven houden.
2. All Them Witches: één van de stevige bands op Dour. Top; meeslepende, psychedelische rock.
3. Deap Vally: het was vroeg voor de dames en dat was eraan te zien, maar het publiek was klaar voor een stevige scheut rock-'n-roll; een extra punt trouwens voor drumster Julie Edwards’ "wiet"-kruippak.
Ontdekkingen:
Lorenzo: of hoe de tip van een - wat dacht je - Franse bakkersgast ons op het spoor bracht van deze knotsgekke rapper en zijn homies; een trol, zoals onze croissantenassistent wist te vertellen? Neen, Peter Sagan, incognito hiphop is baas in Frankrijk, dat was wel duidelijk na zijn show.
Meute: Duitsland, een land van extremen. Na Rammstein is dit de volgende hype: een elfkoppige technofanfare (en dat mag je letterlijk nemen). Hadden op en naast het podium de tijd van hun leven.
Mont-Doré: Belgische ontdekking die dezelfde dag als Oathbreaker en Amenra in de Caverne mocht aantreden en muzikaal in hetzelfde vaarwater zit; ze hadden dus een dankbaar publiek voor hun set. Wordt zonder meer vervolgd.
Christophe Demunter (woorden)
Top 3:
1. Kate Tempest: Engelse spraakwaterval die ons een uur lang moeiteloos aan de lippen hield. Van en voor Dour.
2. Trentemoller: Deen die balanceerde tussen efficiënte dansvloervoer en duistere parels. Altijd prijs!
3. Young Fathers: Schotse smeltkroes imponeert jonge vaders. Terug van eventjes weggeweest, maar wel with a bang!
Ontdekkingen:
Idles: ongecompliceerde maar hoogst entertainende, Engelse rockers uit Bristol. Punk is not dead!
Pale Grey: enigszins brave, Luikse indiepopband, die met een scheut hiphop alsnog een eigen smoeltje versierde.
Rival Consoles: al tien jaar lang de elektronische component van het neoklassieke Erased Tapes-label, maar nu eindelijk eens gezien, gehoord en subliem bevonden.
Herlees Dourverslaggeving:
Herbekijk de foto's: