Eindejaar 2019: Patrick Van Gestel
Hij trekt onvermoeibaar elke kromme zin van elke redacteur recht alvorens die online komt. Hij schrijft over elk concert dat hij ziet en dat zijn er veel. Hij houdt daMusic recht als geen ander. Hij is een zorgende vader, liefhebbende echtgenoot en onverbiddelijke eindredacteur. Ziehier zijn eindejaarslijstje.
Beste platen van het jaar
- Mikal Cronin – 'Seeker'
- Corridor – 'Junior'
- Inter Arma – 'Sulphur English'
- Cass McCombs – 'Tip Of The Sphere'
- Monnik – 'Bitteroogst'
- Stadt – 'Nothing Twice'
- Wallace Vanborn – 'A Scalp For The Tribe'
- Jesse Malin – 'Sunset Kids'
- Girl Band – 'The Talkies'
- Bruce Springsteen – 'Western Stars'
Het was niet eenvoudig dit jaar. Inter Arma maakte een prachtige doomplaat, maar ik wou niet voor de derde jaar op rij weer een dergelijke plaat bovenaan zetten. Maar Mikal Cronin en Corridor brachten redding. De eerste met een opvallend donkere plaat, de tweede zowaar met een in het Frans gezongen plaat.
Beste optreden
- Bill Callahan – AB – 7/10
- The Antlers – Het Depot – 25/4
- Coilguns – Magasin 4 – 5/5
- Orville Peck – Filter Festival – 31/10
- Opeth – AB – 6/11
Een beetje tot mijn eigen verwondering, die eerste plaats, want mijn verwachtingen lagen niet echt hoog, maar kijk, soms word je verrast. Hetzelfde geldt trouwens voor The Antlers, die heel lang niet van zich hadden laten horen, ingedund waren, maar desondanks mij uit mijn lood sloegen. En dan is er nog nummer drie, een voorprogramma zowaar en het enige in het echt zware genre (Opeth moet je daar immers niet (meer) bij rekenen).
Wat was dat zeg?
Springsteens 'Western Stars' in Kinepolis. Nooit gedacht dat ik zo geraakt zou kunnen worden door een concert in een filmzaal. Bij elk nummer had ik de neiging om recht te springen en te applaudisseren. Bij elk nummer vloeide er wel een traan uit één of ander oog, heel vaak het mijne.
Mooiste albumcover
Niet alleen de cover, maar het hele boekje bij de S.O.L.I.D.A.I.R-cd van de hand van Reinhart Croon. Dat het voor een goed doel is, droeg alleen maar bij tot de waarde ervan.
Waaraan heb je je geërgerd in 2019?
Ergernis is tijdverlies. Dus al vergeten.
Ik kan echt niet wachten tot 2020
Ik sta open voor alles en voor niks.
Decennium Deluxe
Wat was de beste comeback/reünie van het afgelopen decennium?
De comeback die er geen was, maar wat een klasse straalde er af van die David Byrne-concerten. En wat een kracht gaat er nog uit van die Talking Heads-nummers.
Welke artiest bleef onterecht het meest onder de radar?
Cass McCombs, zonder enige twijfel met Chad Van Gaalen op zijn hielen. Of was het omgekeerd?
Wat was het beste, wildste meest memorabele concert van de afgelopen tien jaar?
Wat een klotevraag. Zie vraag 1 hierboven, maar zijn ook blijven hangen: de optredens van De Kift en Fire! Orchestra.
Welke band of artiest leek zo beloftevol, maar bleek het toch niet waar te kunnen maken?
Heel persoonlijk voor mij: Car Seat Headrest.
Wie was de belangrijkste band of artiest van de afgelopen tien jaar?
Laat anderen daar maar over beslissen.
Van welke band wil je de komende jaren AB-SO-LUUT niets meer horen?
Bastille, Coldplay, ...
Welk muzikaal afscheid liet u het afgelopen decennium meermaals in tranen achter?
Bowie, zonder enige twijfel. Het nieuws vernomen net toen ik een ongeval had. Of het met elkaar te maken had? Ik hoop van niet, maar een slecht omen was het wel.
Welke artiest had dit decennium duidelijk geen inspiratie meer -of juist te veel- en bedacht de vreemdste songtitel?
Sufjan Stevens is een krak in het verzinnen van lange, vreemde titels.
Geen simpele vraag maar kom, wat was nu echt de beste plaat van de afgelopen tien jaar?
Deafheaven – 'Sunbather', gewoon omdat ze voor mij persoonlijk deuren opende.
Vijf songs die volgens u in geen enkele Decennium Deluxe playlist mogen ontbreken
- Nothing – Vertigo Flowers
- Deafheaven – Sunbather
- Vietcong – Death
- Field Music – Disappointed
- Spoon – The Underdog