Eindejaar 2019: Geert Verheyen

Beste optreden

1. The Raconteurs – Cirque Royal – 27/05/2019
2. Glen Hansard – Cirque Royal – 06/05/2019
3. The Good, The Bad & The Queen – Rock Werchter – 29/06/2019
4. Whispering Sons – Rock Werchter – 28/06/2019
5. Tool – Ziggo Dome – 18/06/2019

Waaraan heb je je geërgerd in 2019?


De ongelooflijke snelheid. De bijna-overbodigheid van platen. De snelheid waarmee singles verouderen. Maar ook wel: weer meer gitaren.

Wat was dat zeg?

Het succes van Billie Eilish, die al sinds haar dertiende geweldige nummers maakt en nu – op haar zeventiende – uitgegroeid is tot een megaster op haar eigen voorwaarden, mét hitparadesucces, ook in België. Haar album is net buiten mijn top tien gevallen.

Ik kan echt niet wachten tot 2020

Nog niet zoveel. Laat ons eerst dit jaar afronden en dan beginnen aan het volgende. Ik laat me tijdens een lopend muziekjaar nog het liefst verrassen. Al moet ik wel zeggen dat die affiche van Rock Werchter 2020 tot nu toe (met Wilco, Thom Yorke, Pixies, Faith No More, The Streets, …) mij heel erg aanstaat. Hopen dat ze dat volhouden.

Wat was de beste comeback/reünie van het afgelopen decennium?

Ik was heel blij met die van LCD Soundsystem. Vooral ook omdat ‘American Dream’ een magnifiek album was. Ik hoop nog altijd dat we hen binnenkort in België nog eens live kunnen zien omdat we die songs hier nog nooit live hebben kunnen aanschouwen, maar ik vrees dat ik die hoop stilaan mag opbergen.

Welke artiest bleef onterecht het meest onder de radar?

Veel. De laatste tijd moet ik weer regelmatig aan Tobias Jesso Jr. denken. Ik weet ook niet waarom. Maar ook van The Child Of Lov had ik graag veel meer willen horen. Dat ging helaas niet meer.

Wat was het beste, wildste meest memorabele concert van de afgelopen tien jaar?

Technisch gezien zijn het twee concerten, maar in 2012 stonden én Sigur Rós én Portishead in het Rivierenhof in Deurne. Ik was bij allebei de concerten bij. Dat gaan ze daar nooit meer meemaken, en ik ook niet.

Welke band of artiest leek zo beloftevol, maar bleek het toch niet waar te kunnen maken?

Jake Bugg. Dat eerste album uit 2012 draai ik nog regelmatig van begin tot eind. Dat tweede was al een beetje minder. En tegenwoordig is het gewoon rommel. Jammer.

Wie was de belangrijkste band of artiest van de afgelopen tien jaar?

Artiesten zijn niet meer zo belangrijk dat ze de wereld kunnen veranderen, aangezien iedereen in zijn eigen bubbel zit te luisteren tegenwoordig. Misschien komt Kendrick Lamar nog het dichtst bij met zijn 'To Pimp A Butterfly' en de song Alright die uitgroeide tot de song van de #BlackLivesMatter-beweging.

Welke artiest of band zal de komende tien jaar definiëren?

Altijd moeilijk om in te schatten. Ik weet dat we in de komende tien jaar afscheid zullen moeten nemen van een pak muzikale iconen. Een hele muzikale generatie. De tijd staat niet stil. Ik zie momenteel niemand die hen zal kunnen vervangen. Maar misschien ben ik ook gewoon een oude zagevent aan het worden.

Van welke band wil je de komende jaren AB-SO-LUUT niets meer horen?

Alles wat met Nederhop te maken heeft: Boef, Lil Kleine, Chivv, Hef, ... Al die shit. En Bastille. Imagine Dragons. The 1975. En Muse! Jongens, wat een kutband is dat geworden!

Welk muzikaal afscheid liet u het afgelopen decennium meermaals in tranen achter?

Ik vind het nog steeds onwezenlijk dat David Bowie er niet meer is en dat ik nooit de kans heb gehad om hem live mee te maken. Ik word van tijd tot tijd ook nog gepakt als ik naar de meer emotionele dingen van George Michael luister. Die dude had echt wel een Stem.

Welke artiest had dit decennium duidelijk geen inspiratie meer -of juist te veel- en bedacht de vreemdste songtitel?

Ik krijg het op mijn heupen van elke artiest die DENKT DAT HET NODIG IS DAT EEN TITEL IN HOOFDLETTERS HOORT TE STAAN OMDAT HIJ ANDERS NIET LUID GENOEG OM AANDACHT SCHREEUWT en elke artiest die net het omgekeerde doet. De autist in mij heeft graag dat Elke Letter Van Een Songtitel Met Een Hoofdletter Begint. Is dat nu echt zo veel gevraagd?

Geen simpele vraag maar kom, wat was nu echt de beste plaat van de afgelopen tien jaar?

Als ik alles bij elkaar neem, zal dat toch ‘Push The Sky Away’ van Nick Cave & The Bad Seeds zijn. Hij heeft zichzelf daar opnieuw uitgevonden op een manier die niemand verwacht had. Een plaat die de rest van zijn decennium heeft gekleurd. Een decennium waarin hij – ondanks de tragiek – populairder dan ooit tevoren zou worden, maar dat wel enkel en geheel op de eigen voorwaarden.

Vijf songs die volgens u in geen enkele Decennium Deluxe playlist mogen ontbreken

• The War On Drugs – Thinking Of A Place
• The National – Conversation 16
• David Bowie – Lazarus
• Phosphorescent – Song For Zula
• Jamie xx feat. Romy – Loud Places