The Raconteurs - Telefoonvrije razernij

Koninklijk Circus, 27 mei 2019

The Raconteurs - Telefoonvrije razernij

The Raconteurs zijn terug. Om even in te laten zinken hoe bijzonder dat is: vorige keer dat ze een concert speelden in België stonden ze op Rock Werchter 2008. Op die editie speelde ook R.E.M. nog. Jack White heeft The Raconteurs terug van onder het stof gehaald en op 21 juni brengen ze een derde album uit: ‘Help Us Stranger’. Dat komt er elf jaar na het uitstekende ‘Consoler Of The Lonely’. En bovendien was dit de allereerste zaalshow van The Raconteurs in ons land.

Als Jack White komt, gebeurt het op zijn voorwaarden en dus was de show in het Koninklijk Circus telefoon-vrij. Ook alle foto-, video- en opnameapparatuur was niet toegelaten. Bij aankomst werden de smartphones opgeborgen in een Yondr-buideltje, dat je zelf bij je kon houden tijdens het concert. Alleen, het buideltje is zelf niet open te maken waardoor eens kijken waarom dat ding nu weer trilde in je broekzak gewoonweg onmogelijk was.

We merkten bij onszelf en bij het gemiddelde publiekslid dat dat als gevolg heeft dat je meer in het moment aanwezig bent. Niet even gaan kijken hoe laat het is. Niet even kijken wie er een Whatsapp heeft gestuurd. Dat is natuurlijk ook de reden waarom White dat doet. Voor hem is ook elk concert anders. Hij beleeft ze in zijn moment en past de setlist naargelang aan. Jack White speelt nooit met een vaste setlist en dat zag je ook in het Koninklijk Circus waar hij zich op gezette tijden tussen twee nummers naar collega-Raconteur Brendan Benson toeboog om hem de titel van een volgend nummer toe te fluisteren. Daarna bewoog White zich naar de drummer om ook daar het nieuwtje te verkondigen.

Los daarvan waren het duidelijk ook de fans die naar het Koninklijk Circus waren afgezakt. Opener Consoler Of The Lonely werd op herkenningsgejuich onthaald in de eerste seconden – nochtans geen single. Afsluiter Caroline Drama werd meegezongen door de hele zaal en achteraf was er ook nergens gemor te horen omdat de groep Steady As She Goes niet gespeeld had. De nummers van ‘Consoler Of The Lonely’, een destijds nogal onderschatte plaat, zijn met de jaren dan ook alleen maar beter geworden.

Het was meteen duidelijk wat voor concert het zou worden: tien seconden na opkomst had Jack White in al zijn enthousiasme al een gitaar omver gekegeld. En toen was het concert nog niet eens begonnen. Het gaspedaal werd bijna voortdurend ingedrukt. Het was lang geleden dat we nog eens een concert gezien hadden waar de decibelmeter zo vaak in het rood stond.

Het was een potig optreden. Voor wie vindt dat Jack White de laatste jaren te weinig gerockt heeft: hier zagen wij hem nog eens Salute Your Salution brengen in overdrive en stormde hij door Top Yourself. Hij huppelde, schreed over het podium en soleerde als een gek, maar hij was niet de enige: ook Brendan Benson – overigens een erg goede zanger – stond Sunday Driver te spelen op de P.A. en een nummer als Level (van de eerste plaat) klonk heel wat steviger dan op plaat.

Er werd ook heel wat nieuw materiaal gespeeld dat we nog niet gehoord hadden (aangezien de plaat nog niet uit is) en dat was afwisselend potig en erg melodieus. Een song als Many Shades Of Black bijvoorbeeld (voor de eerste keer deze tournee op de setlist) is niet alleen tekstueel heel sterk, maar is ook melodieus van grote klasse. Nieuwe single Help Me Stranger – waarbij één van de crewleden de groep kwam versterken op bongo’s – kan daar makkelijk bij aansluiten.

Na vijfenvijftig minuten verliet de groep een eerste keer het podium. Toen dachten we: “Nu al?” en hadden we niet één keer op onze horloge gekeken. Gewoon geen tijd voor. The Raconteurs stonden allesbehalve op automatische piloot te spelen. Ze waren een razernij en een wervelwind. Alsof ze hun allerlaatste concert ooit aan het spelen waren. De groep zat in het moment, het publiek volgde helemaal en - zo bedachten we - zo zou het eigenlijk altijd moeten zijn.

Voor ons mogen The Raconteurs snel terugkomen en mogen concerten standaard telefoonvrij gemaakt worden. Het voelt eventjes vreemd aan, maar het went snel en de beloning is groot.

28 mei 2019
Geert Verheyen