Halverwege 2017 (1/2)

Wiki

Omdat we toch al halfweg 2017 zitten, achtten wij het tijd om al een aanloop naar de eindejaarslijstjes te nemen en vroegen wij onze redacteurs een plaat (en eventueel een concert) te kiezen die hen was bijgebleven uit de eerste helft van dit jaar. Hierna vindt u hun voorkeur zonder enige volgorde.

Nic De Schepper: Plaat: Pain Of Salvation – ‘In The Passing Light Of Day’
“Ik heb de Zweedse band rond frontman Daniel Gildenlow pas vorig jaar leren kennen, toen ik de geremixte versie van hun magnum opus 'Remedy Lane' ter recensie in mijn postvak kreeg. Met nieuwste plaat 'In The Passing Light Of Day' zouden ze qua stijl daar terug naartoe gaan. En dus stond ik te popelen om het nieuwe materiaal te checken. Beste plaat die ik in mijn carrière als recensent al heb gehoord! Afwisseling troef en boeiend van de eerste noten van opener On A Tuesday tot het absolute einde van de fade-out van de titeltrack.

Christophe Demunter:
Plaat: Slowdive – ‘Slowdive’
“Tweeëntwintig jaar na ‘Pygmalion’ liet Slowdive eindelijk nieuw werk op de wereld los. Een verrassend goede terugkeer. Wie dacht dat enkel gepensioneerde shoegazers met chronische nostalgie hier nog zaten op te wachten, moet maar eens proberen een kaartje te bemachtigen voor het najaarsconcert in de Botanique...”

Concert: Amenra (akoestisch) - Vooruit 12/05/2017
“Een top tien samenstellen was gemakkelijker geweest dan er eentje te moeten uitpikken. Maar het concert dat me sprakeloos achterliet, toen de bandleden het podium verlieten, was de akoestische set van Amenra op dag één van hun tweedaagse verblijf in de Vooruit. Spaarzaam en bijna betoverend. En een oneindig contrast met de (ook puike) elektrische set vierentwintig uur later.”

Gregor Dijkman:
Plaat: Mark Lanegan - ‘Gargoyle’
“Even zag het ernaar uit dat Kendrick Lamar met ‘DAMN.’ de zomerwinnaar zou worden, maar toen sloeg Mark Lanegan genadeloos hard toe met zijn meesterwerk ‘Gargoyle. Tien knappe, intense en dynamische liedjes die opgewekter klinken dan die van zijn voorgaande albums. Meesterwerk!

Concert: Andy Shauf – Merleyn 15/02/2017
“Zijn laatste plaat ‘The Party’ eindigde op de derde plek in mijn jaarlijst. Shauf stond dan ook hoog op mijn te-zien-lijstje. Slechts begeleid door een drummer, een bassist en twee klarinettisten bracht de ingetogen zanger stilletjes maar ook zo krachtig zijn schitterende liedjes. De zaal was stil en ik na afloop ook nog heel lang.”

Joris Roobroeck:
Plaat: Mount Eerie – A Crow Looked At Me
“Ik heb de fout gemaakt om dit album s ’nachts, naast mijn ronkende en hoogzwangere vriendin met een koptelefoon voor het eerst te beluisteren. Na vier nummers bengelden de tranen in stilte over mijn wangen. ‘A Crow Looked At Me’ is iedere jonge vaders grootste nachtmerrie. Phil Elverum beschrijft op dit album hoe hij de dood van zijn vrouw, de moeder van zijn dochter, verwerkte. Ze stierf aan kanker, terwijl hun dochtertje net één jaar was geworden. De nummers zijn opgenomen in de kamer waar ze stierf, en ademen hulpeloosheid en verdriet uit. Refreinen zijn er niet, enkel gitaargetokkel en een woordenstroom van gevoelens, ongenadige gewaarwordingen en treurige herinneringen aan betere tijden. Zo stil mogelijk, om hun dochtertje in de kamer ernaast niet wakker te maken. De plaat is zo persoonlijk dat ze eigenlijk niet uitgebracht mocht worden. Na de geboorte van mijn eigen dochter, heb ik de moed niet meer gehad om het nog eens op te leggen. In plaats daarvan neem ik mijn vriendin stevig vast en besef ik elke dag des te meer dat gezinsgeluk iets is om te koesteren.”

Concert: Arcade Fire - Primavera Sound, Barcelona
“Eerst op restaurant in Barcelona aan de vermout en de cava gezeten. Vervolgens op de festivalsite in de whisky-cola’s gevlogen en dat allemaal onder een loodzware, Spaanse zomerzon. Neen, ik was er niet helemaal meer bij toen Arcade Fire het podium opklom tijdens het Primavera Sound festival. Met ongeveer vijftien man aan de bar kon het ons eigenlijk ook gestolen worden. Maar gek genoeg is het wel één van de weinige optredens die me zijn bijgebleven. De door het publiek gezamenlijk uitgekweelde “Heys” tijdens No Cars Go, het meebulderen tijdens Wake Up, het aanzwellende Rebbelion, Lies, het in elkaars armen vallen tijdens The Suburbs. Arcade Fire is de ideale headliner voor uw festival deze zomer. Dus ga dat zien, ook al interesseert de band je geen hol.”

Andreas Hooftman:
Plaat: Spinvis – ‘Trein Vuur Dageraad’
“In de eerste maanden van dit jaar hoorden we indrukwekkend nieuw werk van favorieten als Dylan, Alt-J, Foxygen, Grandaddy, Mark Wynn, The Shins en Ryan Adams, maar de diepste sporen werden vooralsnog nagelaten door een Hollander. Zes jaar na ‘Tot ziens, Justine Keller’ heeft Spinvis ‘Trein Vuur Dageraad’ gemaakt. Een plaat die even poëtisch als melodieus is en die het specifieke zo algemeen doet klinken dat iedereen er zijn eigen waarheid in vindt. Beluister het melancholische Tienduizend Zwaluwen (live), en u weet waar we het over hebben.”

Concert: Foxygen – Paradiso, Amsterdam
“Georkestreerde waanzin! “

Christel Schoepen (fotografe): Concert: Eddie Vedder – Lotto Arena, 19/06/2017
"Het concert dat mij het eerste deel van 2017 heeft overweldigd is ongetwijfeld dat van Eddie Vedder in De Lotto arena op 19 juni 2017. Het waren meteen twee vliegen in één klap. Glen Hansard zorgde voor een goede opwarmer als voorprogramma . Eddie bracht covers van Neil Young, Springsteen, Bowie, …Ook zijn nummers van Pearl Jam kon het verhitte publiek best pruimen. De gevoelige songs van ‘Into The wild’ zorgden dan weer voor kippenvelmomenten. Tijdens de bisronde speelden de twee muzikanten nog samen enkele magische nummers en sloten ze de show af met Hard Sun. Tevreden en voldaan reden we nadien terug huiswaarts.”

Bert Gysemans: Plaat: Dool – ‘Here Now, There Then’
"Het langverwachte debuut van Dool heeft alle verwachtingen ingelost; sterker nog: de band met in de gelederen oud-leden van The Devil’s Blood, Gold en Elle Bandita heeft misschien wel de beste, Nederlandse rockplaat afgeleverd van 2017. Een ijzersterke livereputatie hebben is één, maar het dan nog eens op plaat zetten is wat anders. Van begin tot einde spannend; donkere riffs, tempowisselingen en gitaarsolo’s zoals wijlen Selim Lemouchi het hen voordeed. Frontvrouw en bekende Nederlandse Ryanne Van Dorst stond in voor de nummers en heeft de eindverantwoordelijkheid. Producer Pieter Kloos leverde een prachtprestatie. Knap debuut; één van de betere van de eerste helft van 2017."