#GentJazz25 - Leve de kruisbestuiving
Geen enkel genre is nog zuiver, ook jazz niet. En zo hoort het. Dus dat er naast de pot gepist wordt op Gent Jazz is niet meer dan normaal. Geen nood, er is ook nog pure jazz terug te vinden. Wij gaan voor een mix van dat alles.
In een genre als blues (of jazz) kan je vijftig jaar actueel blijven. En iemand als Bonnie Raitt bewijst dat met verve. Dat het niet altijd eenvoudig geweest moet zijn, spreekt voor zich, ook al omdat het hier gaat om een vrouw in een bij uitstek mannenwereld. Maar Raitt heeft zich nooit laten wegdrummen, is altijd stug doorgegaan met wat ze zelf voor ogen had. Dan kan je toch alleen maar bewondering hebben voor dat doorzettingsvermogen. En dat de goesting al evenmin is verdwenen, zal je op Gent Jazz ongetwijfeld ook kunnen zien. Met eenentwintig studioalbums op de teller is de keuze trouwens onbegrensd, maar u kan er vanop aan dat er enkele publieksfavorieten in de set zullen zitten. Hoe dan ook wordt dit optreden een unicum van pure bluespareltjes en puike popsongs. (pvg)
Dat roots en blues het ankerpunt zijn van die dag (4/7), moge duidelijk zijn. Met Stef Kamil Carlens (die deze keer The Gates Of Eden bij zich heeft), jong talent Toby Lee en The Easywood Killers, het nieuwste project van Bjorn Eriksson, is de keuze ruim en divers. Over die laatste schreef onze (pvdt) trouwens het volgende: “Is de muziek op de plaat een soms dromerige trip doorheen de krochten van je geest, dan is de vertaling naar het podium van die aard dat we moeilijk stil kunnen blijven zitten, en er een gelukzalige glimlach om onze lippen getoverd wordt.” (pvg)
Maar wij zijn vooral geïntrigeerd door het nieuwe album van Jonas Meersmans, die met zijn trio deze dag komt aanvullen. Verwacht je aan prachtige, ontspanne, filmische muziek, waarbij je je fantasie de vrije loop kan laten gaan. (pvg)
Gent Jazz is anno 2025 meer Gent dan Jazz, maar met een affiche zoals die van dinsdag 15 juli, malen we daar niet echt om. Hoofdvogel van de avond St. Vincent laat pop met eigenzinnigheid flirten zoals weinig anderen dat kunnen. Na afloop van haar concert in De Roma vorig jaar, “likten wij de honing van de lippen”. In Gent zal dat niet anders zijn, hoewel je met Annie Clark nooit weet wat ze in petto heeft. Eveneens vorig jaar, titelden we “Precisiebombardementjes” boven het verslag van de passage van Mount Kimbie in de Hallen van Schaarbeek. Het Engelse duo is intussen een band geworden die gitaren en elektronica mixt tot een brouwsel dat elke uithoek van het heelal bereikt (dus ook de toog van Gent Jazz). (cd)
Even genre-overschrijdend, is Anna Calvi, de Britse gitariste wiens muzikale universum begint waar het licht van St. Vincent niet meer schijnt. “Bezwerend, zwoel en donker”, schreven we drie zomers geleden in Kiewit. Drie adjectieven die niet misstaan voor een jazzfestival. Als de drie namen hierboven je verleiden richting de Bijloke-site op 15 juli, kom dan ook op tijd voor opener Leif Vollebekk – een Canadese singer-songwriter die niet zou misstaan in de playlist van duyster – en blijf hangen voor vaste waarde Flying Horseman die ’s nachts mag afsluiten op het tweede podium. Ergens halfweg de avond kunnen we ook nog The Night Club tippen. De band die ontstond uit de asse van onder andere Falling Man, debuteerde amper vier maand geleden, en blies iedereen in de zaal omver op die eerste schooldag. Klasse, kwaliteit en kloten, terug te vinden op het schap waar ook David Byrne je toelacht. (cd)
Kamasi Washington is de headliner van de laatste dag van het jazzfeest in Gent. In 2017 stond hij al eens op het podium van het festival, en dat smaakte duidelijk naar meer. De band rond Kamasi Washington, saxofonist en bezieler van de groep, staat erom bekend de nummers uitgebreid open te trekken. We verwachten dus geen brave versies van nummers, maar live versies met onverwachte wendingen en muzikale zijwegen. Voor nieuwe plaat 'Fearless Movement' haalde de groep inspiratie uit dans en lichaamsbeweging. Ze nodigden onder meer George Clinton, D Smoke en BJ The Chicago Kid uit om mee te bouwen aan het album en dat typeert de stijl van Kamasi Washington: jazz, maar gekruid met andere genres zoals funk en hiphop. (am)
Drie opvallende gelijkenissen tussen Kamasi Washington en Bandler Ching?
1. De saxofonist is frontman, componist en bezieler van de groep.
2. Ze brengen geen traditionele jazz, maar mixen die met en laten zich inspireren door andere genres.
3. Ze spelen allebei op de slotdag van Gent Jazz.
Qua sound flirt de muziek met elektronische muziek, maar de ritmes en patronen, van dromerig naar hectisch, houden de muziek zeer jazzy. Maar laten we proberen om de muziek niet te veel in hokjes te duwen, want dat is zinloos. Wat we wel zeker weten, is dat de groep ervoor bekend staat om het dak eraf te blazen. En daar kijken we reikhalzend naar uit! (am)
Ook Lander Gyselinck was er eerder al bij met STUFF., dit jaar keert hij terug met Lander & Adriaan. Dat duo past moeiteloos in dit rijtje geluidsavonturiers. Verwacht hyperkinetische drums, scheve grooves en klanken, die je in een doorsnee jazz-optreden niet meteen tegenkomt. Ze zullen het festival op de mainstage af sluiten. En geloof ons: dat doen ze niet op halve kracht. (am)