The Easywood Killers - Easywood Killers on the loose

Nona Kunstencentrum, 15 mei 2025

Een muis die een berg baart, of iets in die trant. Een soloproject van Bjorn Eriksson (Zita Swoon, Eriksson Delcroix, The Broken Circle Breakdown Band), dat door de COVID-19 pandemie in de luwte steeds meer vorm kreeg en ondertussen uitgroeide tot een heuse band genaamd The Easywood Killers, speelde op donderdag 15 mei ten dans in kunstencentrum Nona in Mechelen. De Gouden Zaal werd er, voor de laatste keer dit seizoen, omgetoverd tot de intieme ‘Nova Express Jazz Club’, die dit jaar een eerste keer een divers aanbod van de meest boeiende jazz in binnen- en buitenland naar Mechelen bracht.

 

Tijdens de COVID-19 pandemie kon Bjorn Eriksson (Eriksson Delcroix, The Broken Circle Breakdown Band) zijn fascinatie voor filmmuziek volop laten gisten tot de soundtrack bij een imaginaire film ‘The Easywood Killer’ (let wel: in het enkelvoud). Tijd genoeg in die dagen zonder muziek op de podia. Verschillende muziekjes werden versmolten tot een kruidig brouwsel op het snijvlak van jazz, roots en psychedelica, op smaak gebracht met een vleugje Morricone en een flinke geut David Lynch. Om dit allemaal naar het podium te vertalen, doet hij een beroep op kompanen uit de Antwerpse muziekwereld, met Tomas De Smet (Think Of One) op contrabas, Roel Poriau (Think Of One) op vibrafoon en drums, Jeroen Stevens (DAAU, Gruppo di Pawlowski) eveneens op vibrafoon en drums, Sander Smeets (Calicos) op toetsen en Peppie Pepermans (Ugly Papas) op saxofoon.

Is de muziek op de plaat een soms dromerige trip doorheen de krochten van je geest, dan is de vertaling naar het podium van die aard dat we moeilijk stil kunnen blijven zitten, en er een gelukzalige glimlach om onze lippen getoverd wordt. De heren kruiden de muziek van de plaat nog met een extra portie americana, exotica en, voor de liefhebbers, onderhuidse weerhaakjes erotica. Een groot aandeel in deze wordt opgeëist door Peppie Pepermans op saxofoon, die bij momenten de meest extatische grooves uit zijn longen richting publiek blaast. De rest van de band laat zich evenmin onbetuigd en stuwt de nummers vooruit, nerveus stuiterend, de zaal in. Opener Zombie Shuffle zet meteen de toon, op de hielen gezeten door Near Death Experience On A Nice Spring Day en A Lucid Dream Workshop.

Humor van het absurdistische soort is nooit ver weg, zeker niet wanneer Bjorn het woord neemt tussen de nummers en ons duiding geeft bij een weekendje Parijs (samen met zijn “schoonzoon” Sander Smeets) als introductie tot Lost Weekend in Paris. Bjorn maakte zelfs een nummer over zijn lievelingssport (niet voetbal of de koers, maar de vossenjacht te paard, waarbij er testritjes met de paarden moeten gedaan worden, jawel), met name Fox Chase Horse Test Ride.

Tussendoor is er ook plaats voor Pyramid Skeem Blues uit die andere “slightly avant-garde folk horror soundtrack” genaamd ‘The Harakiri Suites’, ook ontsproten uit het tintelende brein van Bjorn Eriksson. De avond wordt afgesloten met een zinderende uitvoering van The Wayward Wind, een country classic die het best gekend is in de uitvoering van Patsy Cline & The Jordanaires. Met Bjorn Eriksson die de vocale honneurs waarneemt.

De reeks optredens van The Easywood Killers die door JazzLab, hèt platform voor Belgische jazz, op poten werd gezet, worden allemaal opgenomen met de bedoeling er in het najaar een live-plaat uit te puren. De glimlach om onze lippen wordt er alleen maar groter door. Wij weten alvast welke plaat er op ons verlanglijstje voor de Sint zal staan. We hopen van u hetzelfde (als ge braaf geweest zijt uiteraard!)