The Calicos - The Soft Landing

Mayway Records

Soms komen muziek en wielrennen akelig dicht bij elkaar. En dan verwijzen we niet naar de gruwelijk slechte liedjes die er in de jaren zeventig gemaakt zijn over de vele exploten van Eddy Merckx, Lucien Van Impe of Freddy Maertens. De voorbije maand was het immers zowel in de koers als in de muziek reikhalzend uitkijken naar "Het Grote Debuut". Een Belgische superbelofte die voor het eerst zou uitpakken met het grote werk: Remco Evenepoel in de Giro, The Calicos met de debuutplaat. De verwachtingen waren hooggespannen. En in tegenstelling tot Evenepoel is er voor de Antwerpse band een happy end, dankzij één groot verschil met Remco: bij The Calicos kiezen ze voor ‘The Soft Landing’ en ze doen dat met verve.

Zeggen dat de lat hoog lag voor The Calicos is niet overdreven. Dat overkomt je nu eenmaal automatisch, als je Humo’s Rock Rally wint. Een zege die al dateert uit 2018. Het zestal met een voorliefde voor Americana nam rustig de tijd om te blijven boetseren aan de songs, maar ze lieten wel geregeld van zich horen met een single. En die smaakte steevast naar meer. Our House was de eerste officiële single. Het is zo’n visitekaartje dat je meteen veilig in je portefeuille steekt om boven te halen op belangrijke momenten. Het was vooral de bevestiging van wat de toehoorders op de Rock Rally al konden vaststellen: die gasten kùnnen iets. Het Vlaamse antwoord op The War On Drugs, quoi.

Naar Our House hoeft u op ‘The Soft Landing’ niet te zoeken. Je kan dat jammer vinden, maar het straffe is dat die song niet eens gemist wordt. Negen andere pareltjes krijg je er voor in de plaats. Wie al eens naar een fatsoenlijke radiozender luistert, heeft daar ongetwijfeld Nova al eens horen passeren: een energiebom die in de mooiste kleuren uiteenspat. Een nummer-één-notering in Radio 1’s Vox-lijst was een verdiende bekroning. En als Adam Granduciel met zijn strijd tegen de drugs de cokehoofdstad van Europa nog eens aandoet, kan hij niet rond deze jonge wolven heen als zijn voorprogramma. Al kan hij dan maar beter op zijn tellen passen voor dit Antwerpse geweld.

Want hoewel Nova een fantastische song is, hebben wij het nog veel meer voor de opener van de plaat, How Was I To Know. Zeven minuten en veertien seconden duurt die. En geloof ons: dat is niets te lang. Zet je schrap voor een spannende, beklijvende rit waarin je laagje per laagje nieuwe gehoorsensaties zal waarnemen. Je scheurt in je hoofd langs de fraaie landschappen van de Antwerpse polder. Da’s een regio waar ganzenrijden populair is, een ietwat bizarre folkloristische traditie waar ruiters gezeten op een paard de kop van de gans proberen te trekken. Wel, The Calicos schieten hier gewoon de hoofdvogel af. Winnende ganzenrijders worden koningen genoemd. Dus wat belet ons om Quinten Vermaelen en co te bestempelen als de koningen van de Vlaamse Americana.

Zeker omdat het niveau ook constant blijft. Je voelt aan alles dat dit vakwerk is, muzikale edelsmeedkunst. Geen snel in elkaar gebokst tussendoortje. Nee, nu eens krijg je refreinen zoals in Heartbreaker die meteen een vast plekje veroveren in je hersenpan (die samenzang!). Of slag om slinger word je gebombardeerd met gitaarpartijen die lezen als een opwindend boek (Day By Day). Zelfs als het gas even wordt teruggenomen, zoals in Follow You Down, speelt de gitaar een prominente rol. Het lijkt wel alsof je live een penseel de allermooiste kleuren op een sowieso al fraai doek tevoorschijn getoverd ziet worden. Al spelen ze naar het einde toe misschien iets meer op safe. De slotsongs vergen iets meer luisterbeurten voor ze echt tot je doordringen.

Qua sfeerschepping hoeven The Calicos evenwel voor niemand in ons land onder te doen. Wat The Bony King Of Nowhere zo goed lukte op ‘Silent Days’, is voor het Antwerpse zestal een koud kunstje op ‘The Soft Landing’. Het is dan ook enorm uitkijken naar hoe dit straks live gaat klinken. Wij gokken alvast dat talloze festivalweides nog sneller in vuur zullen staan dan Het Groot Schietveld in Brecht, wanneer militairen daar militairtje spelen.

Waar Remco Evenepoel sterk begon aan de Giro, maar nadien letterlijk en figuurlijk terugviel, blijven The Calicos de hele ronde lang overeind. Het is dan ook maar een kwestie van tijd voor ze zullen zegevieren op grote rondes als Rock Werchter of Pukkelpop.

Lees ook het interview met The Calicos.