Rats On Rafts - Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths
Kurious Recordings
In de bio bij de plaat werd, tot ergernis van de band, verwezen naar auteur Will Self als inspiratie voor deze markante plaat. Maar dat klopt dus niet (meer daarover in het interview dat binnenkort volgt). Dat het geen lachertje is geworden, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, dat staat wel vast. Een stevige kluif heb je aan – de titel moet op dat vlak al een belletje doen rinkelen – 'Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths'.
Wij leerden Rats On Rafts kennen door de samenwerking met De Kift, waarbij beide bands elkaars nummers een nieuw jasje aanmaten. Het resultaat was witheet en ontzettend boeiend en hetzelfde gold voor de daaruit voortvloeiende concerten. Maar hier doen de ratten het alleen en, hoewel het enige moeite vergt, weten ze je uiteindelijk toch op vlotten te helpen.
'The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths', heet de roman die Will Self dus nooit schreef en waarop de plaat dus ook niet gebaseerd is. Er zit iets anders achter die chapters. Wat wel zou kloppen, is dat het concept, dat vooropgezet werd, hen klaarblijkelijk voorbij liep en een heel eigen leven ging leiden. Maar we laten het over aan de meer geletterden om daarover echt te oordelen. Dit is zo al moeilijk genoeg. Zelf houden we het bij het muzikale resultaat.
Na een paar keer luisteren hadden wij het gevoel dat dit een oninneembaar fort zou blijken, maar de aanhouder lijkt ook nu nog steeds te winnen en bij elke verdere luisterbeurt leek de muziek weer andere deuren te openen. Het is nog steeds geen doordeweeks plaatje. Als u wilt weten wat we precies bedoelen, luister dan maar even naar een nummer als The Rise And Fall Of The Plague, waarin je wordt bekogeld met Tom Tom Club-stemmetjes, die over het radeloze gebral van David Fagan heen worden gevleid. Dat alles wordt dan onderbouwd met een joekel van een song, die wordt voorgestuwd door een razende ritmesectie met een hyperkinetische gitaar die zich daar nijdig tussenwringt.
Er valt van alles te ontdekken op deze plaat. Er is de punk van The Disappearance Of Dr. Duplicate, de duistere progrock van Fragments, mysterieuze, experimentele dingen als Another Year en ga zo maar door. Gezongen wordt er enkel in A Trail Of Wind And Fire en Tokyo Music Experience. Verder wordt er voorgelezen, geciteerd. Met de nodige nadruk, wel te verstaan. De muziek lijkt daarbij terug te grijpen naar de jaren zestig en vroege jaren zeventig met jengelende gitaren en psychedelica die in dikke brokken je oren wordt ingestuwd. Tegelijkertijd wordt de (post)punk en de new wave, waarmee de band eerder terecht in verband werd gebracht, nooit echt verloochend, maar eerder verbreed. De sound waaiert vele richtingen en genres uit, hetgeen het de luisteraar niet altijd even gemakkelijk maakt. Maar boeiend blijft het steeds. En dat is voorwaar een hele prestatie.
En o ja, zoals alle goede progrockplaten is ook deze neverending. Waar de Epilogue Big Poisonous Shadows eindigt, gaat Prologue: Rain weer verder, in een altijd aanhoudende cyclus. Trouwens, de titels zijn al even ongrijpbaar als de muziek. Maar je verbeelding slaat wel op hol. En dat was misschien net de bedoeling.
Hiermee zijn we nog wel even zoet. “The excerpt taken from chapter three won't let go of me”, luidt het in Excerpt Taken From Chapter 3. Misschien is er wel geen betere omschrijving voor heel deze plaat.