Rats On Rafts - Tape Hiss

Kurious Recordings

Rotterdamse postpunk met een kwak new wave erbovenop? Laten horen! Rats On Rafts levert met ‘Tape Hiss’ een dijk van een tweede album af.

Fans van Eagulls of Viet Cong zetten zich maar beter even op het tipje van hun stoel. De opvolging is daar en wel in de vorm van Rats On Rafts, een Rotterdams viertal met heel wat heerlijke herrie als bagage. Dat dit album pas hun tweede wapenfeit in vier jaar vormt, zegt heel wat over het perfectionisme van de band. Deze opvolger bevestigt dat helemaal. Franz Ferdinand en Echo & The Bunnymen zijn zware fan; u volgt weldra.

Waar Sleep Little Child nog onschuldig en beheerst start, eindigt de opener in een ravage met schril scheurende gitaren en een echoënde zangmelodie alsof Britse stadionhooligans een nieuwe hymne hebben. Composition en Powder Monkey gaan verder met diezelfde noise.

Af en toe gaat de distortion iets te fel in het rood en smelt die de boel verzengend samen. Rat Poison Face dient bijvoorbeeld enkel en alleen om te rammen. Minder, maar voor de liefhebbers wellicht smullen geblazen. Seaside Tape Hiss wordt in de weegschaal gelegd als contragewicht; slepend traag maar ook vrij inspiratieloos gitaargepingel.

De kerk in het midden dus, met het snedige Zebradelic, Last Day On Earth of afsluiter 1-6-8 (Machine) als ideale exponenten. Een stevige drive, voorzien van solide ritmiek en half onverstaanbare meekweelvocals. Veel beter wordt het niet.

De bas dartelt, de vocals zijn vintage afgevijld en de drums kletsen erop los met gitzwarte schwung. Postpunk volgens het boekje, zij het nog net vuil genoeg. Intensief, puur analoog en o zo furieus lanceert de plaat zichzelf richting eindejaarslijstjes.

Hadden we trouwens al vermeld dat al dit lekkers gepaard gaat met een impressionante live-reputatie? Zelf ondergaan? Rep u op donderdag 8 oktober naar Nijdrop! En wie snel is, kan ook nog eens zijn tickets winnen. Stuur een mail naar win@damusic.be met als onderwerp "Rats" om jouw duootje binnen te slepen.