Mon-O-Phone - Different Shapes

Eigen beheer

Zes jaar na de tweede plaat is Mon-o-Phone eindelijk terug.

‘Escapism’, zo heette de vorige plaat van het Limburgse duo Mon-o-Phone. En ook zes jaar later vertoeft de band nog altijd graag in Wonderland, zo blijkt uit de tien nieuwe nummers. Zangeres-danseres Ciska Vanhoyland hield zich vier jaar lang full time bezig met haar dansgezelschap Tout Petit, maar Mon-o-Phone mist de terugkeer niet. In die zes jaar ontstonden ergens toch ook nieuwe songs of toch minstens ideeën daarvoor. Met die ideeën trok Vanhoyland zich begin januari 2019 terug in een studio in de Ardennen, samen met mededromer Koen Brouwers en producer Micha Volders.

De gitaren moesten op het huis in Zonhoven passen. Er werd dit keer enkel gebruik gemaakt van een arsenaal aan vintage piano’s en een hele batterij aan effectpedalen. En er is nog een nieuwigheid: om tegengewicht te geven aan de hedendaagse manier van opnemen met laptops en autotune, koos de band ervoor om zang, toetsen en percussie simultaan op te nemen.

Zelfs de soundscapes, die door de nummers geweven zijn, werden ter plekke en op hetzelfde moment gecreëerd en galmden door gitaarversterkers de studio in, terwijl de band stond te spelen. Een huzarenstukje dat heel mooi uitpakte en een plaat oplevert die net zo betoverend klinkt als de voorganger.

Middenin de plaat staat overigens A Beautiful Escape, een song die bewijst dat een plaat van Mon-O-Phone nog altijd een mooie manier is om even aan de soms grauwe werkelijkheid te ontsnappen. Vanhoyland klinkt hier bijna als Kate Bush en de muziek is al even avontuurlijk als op diens albums ‘Aerial’ en ‘The Sensual World’. Wie de eerste twee singles Fall In Love Again en Buildings (die de plaat openen) oppikte, wist dat al. Voor alle anderen, zijn ze de ideale nummers om met grote ogen en open oren binnen te waaien in de sprookjeswereld van Mon-o-Phone. Vanhoyland en Brouwers nemen je elk bij een hand en leiden je zachtjes dat universum binnen.

Tegen het eind van het tweede nummer doe je al voorzichtig een danspasje en als dan de synths van How Long beginnen knetteren, laat je alle behoedzaamheid varen en duik je, het hoofd eerst, met plezier dieper in de betoverende klanken tot je er helemaal door bedwelmd bent.  

When We Move ruikt naar jasmijn en opium al volgt de ontnuchtering snel wanneer de eerste woorden van de pianoballade Memories Without You weerklinken: “I made a mistake with you”, klinkt het in het meest uitgeklede nummer op de plaat, maar een vergissing klonk nooit zo mooi als deze.

“Without sun there’s no shadow”, zingt Vanhoyland in afsluiter Boats. Je kan het ook omkeren. Geen verfrissende schaduw zonder zon. En laat dat nu net zijn wat dit plaatje is: een plek in de luwte waar je kan schuilen voor de hectische wereld buiten.