Kohlbacher Verhelst - Kohlbacher Verhelst

Eigen beheer

Kohlbacher Verhelst

Twee jaar. Zo lang is het geleden dat we de songs van deze plaat voor het eerst hoorden.

Koen Kohlbacher is altijd al “een speciale” geweest, een multi-talent ook. Hij schreef mee aan ‘Lekker Buiten’, een boek dat vooral niet gelezen wil worden, maar kinderen naar buiten wil jagen, de natuur in. Hij was te zien op Ketnet in ‘Schijtluizen’ en de voormalig educatief medewerker van Natuurpunt was zelfs te zien op de commerciële zender VTM in ‘Wilde Dieren’. Maar wij kennen hem vooral als frontman van Birds That Change Colour, de band waarmee hij door ons gekoesterde platen uitbracht als ‘Recording The Sun’, ‘On Recording Birds’ en ‘Nova Albion’. De voorbije jaren broedde hij op een nieuw ei samen met vriend en jazzmuzikant Peter Verhelst (Bel Ayre, Criterium, Trio Saragon en BTCC).

Dat ei is ondertussen uitgebroed in de studio van Nicolas Rombauts en in alle stilte gelegd, twee jaar nadat we Kohlbacher Verhelst op de speelplaats van ’t EY in Belsele al live mochten horen in het voorprogramma van die andere, eigenzinnige mus: Meskerem Mees. En weer is het eentje, wars van alle trends, eentje voor de liefhebber, de fijnproever.

Wij spitsen voor het eerst echt de oren bij de eigenwijze versie van ‘Heer Halewyn’, The Elfin Knight’, een nummer vol geweld en seks, zoals dat hoort in oude ballades. En wie anders dan Nathalie Delcroix kon de rol van verleidelijke jonkvrouw spelen? Elders nog schoon volk trouwens. Tobe Wouters (Think of One) kwam langs en Tom Verschoore (Sam Vloemans, Gabriel Rios) en Jon Birdsong (dEUS, Raymond van het Groenewoud) steken wat koper in The Buckrider, het nummer dat de Limburgse roots van Kohlbacher verraadt.

Laatstgenoemde speelt ook nog eens een prachtig stukje kornet op het instrumentale Harvest en producer Nicolas Rombauts kan natuurlijk ook niet laten bas te spelen. Hij doet het op het jazzy Bird In A Bush en het zeven minuten lange Woodlake Ivanhoe, een nummer waarin eerder genoemde Nathalie Delcroix nog eens opdraaft. Dit keer niet als jonkvrouw te paard maar als lokroep van het woud.

De nummers zijn zonder uitzondering spaarzaam aangekleed en klinken daardoor tijdloos. Zo valt het niet op dat May Morning Dew een stokoude traditional is en de tekst van Shadow Changes Into Bone honderd jaar geleden geschreven werd door Allen Ginsberg voor het gedicht Refrain. Dit is muziek op het ritme van de eeuwige circle of life, met veel liefde gespeeld, opgenomen, gemixt en gemasterd door talenten, groter dan hun ambitie.

Zoek (nog) niet naar deze plaat op streamingplatformen als Deezer, Spotify of Apple Music. De plaat is enkel te horen via het YouTube-kanaal van de heren en wie weet voor hoe lang en te koop op Bandcamp? Dus doe jezelf een onmetelijk plezier en kick af van alle smalltalk van deze tijd met een reis door de betover(en)de wereld van Kohlbacher en Verhelst

5 januari 2023
Marc Alenus