Dvkes - Echoplasm

Eigen beheer

De graven zijn duidelijk geen baronnen.

Ooit ‘Les Barons’ gezien? De film van Nabil Ben Yadir over vier jongens uit Molenbeek die geloofden dat iedereen slechts over een bepaald aantal voetstappen beschikt: elke keer je er één zet, ben je een stap dichter bij de dood. Wel, Dvkes (spreek uit als “Dukes”) zijn een andere mening toegedaan. Zij stonden de trappelen om met de opvolger van het bejubelde ‘Push Through’ nog een paar versnellingen hoger te schakelen.

Niets werd aan het toeval overgelaten: de Antwerpse band nam Micha Volders (Whispering Sons, The Sore Losers) als producer aan voor hun tweede plaat en brouwde een eigenzinnige mix van krautrock, psychedelica, vintage elektronica en opzwepende vrouwenstemmen van kanjers Lara Chedraoui, Naomi Symons en Ciska Vanhoyland.  

Titels als Let The Kids Have Fun en Hey Come On laten niets aan de verbeelding over en dan heb je opener Vision & Reshape en Freeze Frame nog niet gehoord. Het eerste opent de plaat met een wilde tribale dans en het tweede is nu al het lijflied van onze fotografen die al een week in een wilde polonaise door het redactielokaal lopen en “zoom focus click click ” meebrullen.

Alle voorwaarden leken dus vervuld om in de traditie van de geniale gekte van Talking Heads en Devo een vet feestje te bouwen waar mensen over dertig jaar nog spreken, maar helaas, daar was corona opnieuw. De plaat had normaal al in mei moeten uitkomen. Het feestje zal dus nog eens uitgesteld moeten worden. Live toch, want in je eigen living doe je wat je wil en kan je ongestoord los gaan op de hypnotiserende grooves en de lekkere hooks die deze catchy songs herbergen.

Undercover, de eerste single, liet al horen dat de band enthousiast en overtuigend een nieuwe weg was ingeslagen en de volgende singles, met Risk Of Rain als hoogtepunt, bevestigden dit gevoel alleen maar. Nu de hele plaat er ligt, is het alleen maar jammer dat de releaseshow in De Zwerver er pas aankomt in januari, want dat het dan zal knallen, staat buiten kijf.

Af en toe wordt een beetje gas teruggenomen zoals in Sinister en afsluiter Done With Mercy, maar over het algemeen is dit een feestelijke plaat die smeekt om zweet, blaren op je voeten van het dansen en uitzinnige massa’s op een zonovergoten festivalweide. Herinnert u zich uw opwinding bij ‘Entropology’, de debuutplaat van School Is Cool van tien jaar geleden? Wel dat gevoel kregen wij bij deze plaat van Dvkes opnieuw.