An Evening With Knives - Sense Of Gravity
Argonauta records
Goed twee jaar geleden wist An Evening With Knives vriend en vijand te verrassen met debuut ‘Serrated’, een album dat vol stond met trage, harde en tegelijk melodieuze muziek, een geluid dat we eerder nog niet hoorden uit de tot zich zelf uitgeroepen rockstad Eindhoven. In de nasleep van dit album volgde nog een ep. Het nieuwe album ‘Sense Of Gravity’ klinkt vrolijker en de (post)metallijn wordt meer dan ooit doorgetrokken.
Vanaf opener Sacrifice is het duidelijk dat het menens is: alles klinkt net iets vinniger en heftiger. Met name de zang - sowieso een beetje vreemd bij een zogenaamde post-band - klinkt heel intens en dwingend. De moddervette productie is van de hand van producer Pieter Kloos (Devil’s Blood, Dool). En het vele live spelen (zoals vorig jaar op Alcatraz) heeft de band zeker geen windeieren gelegd.
Escape sluit bijna naadloos aan op de opener met een intro die zo van Russian Circles' laatste album had kunnen komen. Maar het is wel degelijk An Evening With Knives dat aan de touwtjes trekt. Levitate is een ouder nummer, waaraan in de loop der jaren stevig gesleuteld is totdat het klonk als een kabbelend zomerstroompje. Het spelplezier gutst ervan af.
De tweede kant van het vinyl opent met On Your Own. En de muzikanten mogen zich lekker uitleven in een typisch postrock-/-metalnummer. De speeltuin is geopend: de fuzzbas van Peter, de gitaarriedels van Marco en de donderende drums van Ivo doen je kirren van plezier. Als luisteraar staat het je altijd vrij wat aan de pitchcontrol van je platenspeler te klooien, als je vindt dat het te traag gaat, en mits de nodige vakkennis waan je je zo in een And So I Watch You From Afar-nummer.
Endless Night is de eerste single van dit album en al sinds een dikke maand op verschillende platformen te beluisteren met de nodige commentaar tot gevolg, Het is duidelijk dat deze eerste single in de smaak viel. Het is dan ook een meeslepend nummer in de typische AEWK-stijl met een dikke laag drums en bas en de gitaar die als bindmiddel fungeert en de ene na de ander lick uitspuwt.
Afsluiter Every Ordinary Day is van een heel andere orde. Als er al iets voor ballade zou kunnen doorgaan, dan zou het zonder twijfel dit nummer zijn. Het lijkt zelfs geschreven voor strijkers en lijkt te smeken om een akoestische versie. Een tearjerker met andermaal een hoofdrol voor de gitaar van Marco Gelissen. Meteen het bewijs dat er nog veel rek zit op het kunnen van deze band, want dit ligt compleet buiten de comfortzone en toch één van de sterkste nummers van het album.
An Evening With Knives is erin geslaagd om van de tweede opnieuw iets moois te maken. Postmetal, metal, psychedelica en god weet wat nog meer, het komt allemaal aan bod. Naast Russian Circles goes grunge wordt ook Solstafir aangestipt als vergelijkingspunt, maar eigenlijk is het bovenal An Evening With Knives. Wij hopen dat u hieraan evenveel plezier beleeft als wij.