An Evening With Knives - Serrated
Lighttown Fidelity
Het nieuwe jaar ruikt nog vers en daar is de tweede release uit Eindhoven al. An Evening With Knives bestaat al een tijdje, brachten al eens een ep'tje uit en mogen nu debuteren voor het grote publiek met 'Serrated'. Debuteren is natuurlijk een groot woord, want de band wist de afgelopen jaren al een flinke live reputatie op te bouwen in Nederland en België. Maar toch, het moet nog gebeuren.
Niets werd dan ook aan het toeval overgelaten, Eindhovens topproducer Pieter Kloos (Dool en Death Alley) werd aangetrokken om de zware, gitzwarte klank van de band te vereeuwigen. En hij is daar wonderwel in geslaagd; klankgewijs doet het album denken aan de hoogdagen van pakweg Tool.
Muzikaal opereert het Eindhovense trio in de spannende schemerzone tussen postmetal en doom. Als we dan vertellen dat het album zeven nummers en een vette outro telt en daar ongeveer driekwart uur voor nodig heeft, kijkt u ongetwijfeld helemaal niet vreemd op. Er zou misschien een waarschuwingssticker op het album moeten met de boodschap: "Eerste luisterbeurten met mate tot zich nemen", maar op welk postmetal-/doomalbum moet dat niet. Maar eenmaal je de spreekwoordelijke "drive" te pakken hebt, val je als een blok voor de muziek van deze band.
Single Come Undone (ook voorzien van videoclip) mag het album openen. Wat meteen opvalt, is het flitsende gitaarwerk van zanger-gitarist Marco, dat eigenlijk een verhaal op zich vertelt, terwijl drummer Ivo en bassist Peter voor een vette, solide basis zorgen. In Blind Man's Guess mag bassist Peter meezingen, hetgeen zorgt voor extra dynamiek en afwisseling. Het nummer bouwt traag op, maar eenmaal op volle kracht blijkt het een lekkere headbanger.
Uit het bijgeleverde tekstblad kan je opmaken dat de vocale stukken beperkt zijn en dat de muziek primeert, maar de teksten, die zanger-gitarist Marco neerpende voor dit album, staan als een huis en vertellen over de eigen frustaties en machteloosheid ten opzichte van bepaalde situaties. Een prachtvoorbeeld hiervan is het bijna tien minuten durende Fade Out waarin de man uitschreeuwt hoe zijn, vorig jaar veel te vroeg overleden vader vanwege alzheimer alle greep op de realiteit verloor. Dit is het langste nummer op het album maar het verveelt geen seconde. En eenmaal je het verhaal doorhebt, gaan alle deuren pas echt open.
Thoughts And Regrets is één van de oudste nummers van de band en stond destijds ook op de ep in een vrij steriele versie. Deze versie heeft daarentegen ballen en kan omschreven worden als een echt "band anthem". Een aardige verrassing is Drowning In Daybreak aan het einde van de plaat: een vette outro waarin de band de nog overgebleven spanning en frustatie op gepaste manier het hoofd biedt.
'Serrated' was het lange wachten meer dan waard. Alle details kloppen; muzikaal maar ook qua vormgeving is dit een mooi product, met een uitvouwbare hoes zowel voor vinyl als cd (via Argonauta), beiden met apart tekstblad. Lighttown Fidelity biedt trouwens voor de echte vinylfans naast de standardversie ook "doorschijnend" vinyl aan, die mooi staat op je platendraaier.