Russian Circles - Blood Year
Sargent House
Het Amerikaanse postmetaltrio Russian Circles keert met het ondertussen achtste album (het live album bij Dunk! meegeteld) terug aan het front. Na het ingetogen ‘Guidance’ uit 2016, dat uitkwam in de onzekere periode van de pre-presidentsverkiezingen, was het hoog tijd om de knop om te draaien. 'Blood Year' is dan ook één van de heftigste albums van het trio.
Het feit dat de drie leden van Russian Circles ondertussen ieder in een andere staat van de VS wonen, dat er heel wat muziek wordt uitgewisseld onder elkaar, dat ze ondertussen zoveel getourd hebben en je eigenlijk alles per computer zou kunnen uitvoeren, doet niet af aan de kwaliteit van het album. Eenmaal in de studio, werken de drie als bezetenen alsof het live productie betrof. Die studio is in dit geval Steve Albini’s Electrical Audio Studio. Eerder werden hier ‘Enter’, ‘Geneva’ en ‘Memorial’ opgenomen. Naast Steve Albini mocht ook Kurt Ballou van Converge, die ook voorganger ‘Guidance’ producete, aanschuiven.
En ze hebben er iets moois van gemaakt. De drums van Dave Turncrantz klinken droog (bijna zoals bij Shellac), maar zijn lekker vet in de mix gedraaid. De bas van Brian Cook bromt en fuzzt als nooit tevoren en gitarist Mike Sullivan mag nu eens zwaar uithalen, dan weer postrocktremeloën. Maar het is vooral het totaalpakket waar we zo van onder de indruk zijn; een volle krachtige klank, zonder toegevingen.
De sterkste nummers van het album zijn de nummers waar het experiment niet uit de weg wordt gegaan. Milano is bijvoorbeeld een puncher. Of Memorial's Burial of de titeltrack, waarin de drie muzikanten halfweg black metal-gewijs even loos gaan. Vergeet ook niet het sterk verhalende (zelfs zonder vocalen) Kohokia, op de vinyl het laatste nummer van de A-kant; een pakkend, opbouwend nummer dat uiteindelijk uitmondt in staccato basakkoorden, knallende drums en lekkere gitaarpartijen.
De B-kant begint met, Ghost On High, een rustig moment dat ergens zweeft tussen een song en een intermezzo. Sinaia is een echt gitaarnummer. Kurt Ballou organiseerde een hele reeks overdubs en special effecten voor dit nummer: wild tremolo picking, black metal-klanken in het middenstuk en een wilde gitaareruptie aan het eind.
Russian Circles-albums eindigen meestal à l’aise. Denk maar aan Xavii of de folkballades van Praise Be Man en Memorial, maar met het überbrute Quartered nemen ze hier afscheid van deze traditie. Dit is zonder twijfel één van de krachtpatsers van dit album, een echte pletwals.
Russian Circles levert een knaller af, die je uitgeput achterlaat. 'Blood Year' maakt, in tegenstelling tot voorganger 'Guidance' een gebalde vuist. De meest krachtige stukken van het trio verzameld op één album. En nu maar duimen voor Dunk!.