Will Sheff - De opbouw is alles

Botanique, 10 maart 2023

Jong grut kan zich soms moeilijk beheersen en gooit vaak meteen alle troeven op tafel, maar meer ervaren pokerspelers als Will Sheff houdt altijd nog een paar kaarten achter de hand. In de Botanique toonde hij hoe je een concert moet opbouwen.

Op de affiche stond Total Heat, maar eigenlijk was het gewoon Ross Wallace Chait die in zijn eentje de zaal kwam opwarmen. Dat deed hij met het nodige charisma, zich het hele podium en meteen ook een groot deel van de zaal toeëigenend. Als een zedige Mick Jagger holde hij van links naar rechts, zingend met het hoofd in de handen, door de knieën zakkend of zich aan de weelderige krullen trekkend. De muziek kwam daarbij uit een doosje met uitzondering van een windgong en een tamboerijn. En o ja, af en toe kneep hij een scheefgetrokken solo uit een sequencer. Het klonk allemaal heel laidback en leuk, maar het bleef niet echt hangen, hoewel hij met de performance de zaal wel voor zich won en het publiek zelfs tot tweemaal toe overtuigde om mee te klappen. Maar morgen zijn we dit waarschijnlijk allemaal vergeten. Wel mocht de man nog “moonlighten” als drummer (en backing vocalist) voor de hoofdact

Als je in de Rotonde van de Botanique de ruimte hebt, vlei je je al snel neer op de tribune, maar dat wou Will Sheff uiteraard niet toestaan. “We promise you the show will be better if you stand up.” En wie zijn wij (en de rest van de overigens matig gevulde zaal) dan om daar tegen in te gaan. Het resultaat was er trouwens ook naar.

Het is moeilijk om aan Okkervil River te ontkomen, als je daarmee een carrière van vijfentwintig jaar hebt opgebouwd. Uiteraard sluipen er dan (heel wat) songs van die “moederband” in de setlist. Het was dan ook grotendeels Will Sheff die dat vehikel maakte tot wat het was, in al de vormen dat het heeft gekend. En dus werd er uit al die periodes wel een song opgediept, hetgeen dit concert tot een ontdekkingsreis maakte doorheen het muzikale leven van deze artiest.

Er werd niet begonnen met usual suspect The Spiral Season, ook het eerste nummer van Sheffs soloplaat. Daarvoor was de vos te sluw. Nee, er werd opgebouwd naar een climax en dat gebeurde met meer ingetogen songs als Nothing Special, dat de fans meteen deed wegdromen en heen en weer wiegen. Bleek al snel dat de stem van de protagonist al te lijden had gehad onder het touren. Met name in de rustigere songs hoorden we al eens een uitschuiver. Maar tegelijk weet Sheff die songs dan met zoveel emotie en inleving te brengen dat dat soort kleinigheden al snel wegdeemsteren. De gitaarsneer tijdens en de solo aan het eind van Estrangement Zone zorgden trouwens nog voor meer dan voldoende animo.

Dat net Okkervil River RIP als eerste song van de bewuste band aan bod kwam, is misschien wel tekenend. Het blijft bovendien een fantastisch werkstukje, dat hier ook perfect in de stilaan opbouwende set paste. Voor Black zou even later de opstelling worden veranderd, gezien bassist Benjamin Lazar Davis en gitarist Will Graefe (beiden ook uit de laatste incarnatie van OR) gezamenlijk de akoestische gitaar ter hand namen, terwijl Sheff (even) op de rand van het podium plaatsnam. Het zou het laatste nummer zijn voor de volumemeter de hoogte in mocht gaan.

Want met The Spiral Season startte het upbeat gedeelte van de show, hetgeen zich in de zaal ook liet voelen. Meer en meer kwamen de toeschouwers in beweging. Holy Man werd dan wel rustig ingezet, maar zou ergens halverwege de switch maken, waarna met Down Down The Deep River en So Come Back I Am Waiting de genadeslag werd toegediend. Het publiek was meteen klaar voor een bisronde.

En uiteraard kwam er die met For Real, waarin de wanhoop wordt uitgeschreeuwd, een prachtig Plus Ones (met de subtiele verwijzing naar 96 Tears van ? And The Mysterians, iets dat Sheff wel vaker doet) en uiteindelijk de weer rustige apotheose, die No Key No Plan nog was.

We moeten er geen doekjes om winden: Will Sheff is zoveel Okkervil River als dat omgekeerd het geval is. Het zal ons uiteindelijk ook worst wezen, zo lang hij maar dergelijke liedjes blijft schrijven (en hier komt optreden).

Foto: Yvo Zels