Two Days Of Rock Herk - Kleiner maar niet minder fijn
Olmenhof, 10 september 2021 - 11 september 2021
Hell yeah! Na het Covid-doemjaar 2020, waarin nog niets mogelijk was op het vlak van grote festivals, vond er dit jaar opnieuw een editie plaats van Rock Herk, zij het dan een ietwat afgeslankte versie, nog altijd gespreid over twee dagen, maar wel - rekening houdend met de coronamaatregelen - met de helft minder bezoekers toegelaten dan in een normaal jaar. Dit zorgde logischerwijze (en gewoontegetrouw) voor een uitverkocht festival en voor een nog gemoedelijker en gezelliger sfeer dan anders.
Wij togen op vrijdag nog eens naar Limburg, maar bleven helaas niet gespaard van verkeersdrukte onderweg, waardoor we - jammer maar helaas - onder meer het optreden van onze streekgenoten van Kids With Buns aan neus en oren zagen voorbijgaan.
Onze festivaldag openen deden we bijgevolg met een beloftevol bandje met stevige wortels in Limburg, maar ondertussen alweer enkele jaren in Brussel residerend: Whispering Sons, u wellicht niet onbekend. In 2017 en 2019 speelden ze ook reeds op Rock Herk, en dergelijke thuismatch is dan ook steevast op voorhand gewonnen. Ook nu waren de enigmatische zangeres Fenne Kuppens en haar vier begeleiders goed op dreef en oogstten ze heel wat lof en enthousiaste publieksreacties met de duistere en energieke songs. Heat, Satantango, Surface (allen uit nieuweling ‘Several Others’) maar ook ouder werk als Got A Light, Alone en Waste (uit debuut ‘Image’), om er maar een aantal te vernoemen, spatten vol en krachtig uit de speakers. Uitstekend optreden!
Na een schaftpauze was het de beurt aan The Black Box Revelation, ook al uit de streek van Brussel en ondertussen uitgegroeid tot een vaste waarde in de Belgische muziekwereld. Het sympathieke duo (Jan Paternoster op gitaar en zang en Dries Van Dijck op drum), vanavond live aangevuld met een derde muzikant, heeft dan ook al een vijftal albums uitgebracht in de laatste vijftien jaar en tal van hits achter de naam staan. Of wat dacht u van potige en uit duizend herkenbare tracks als Gravity Blues, Do I Know You, High On A Wire, I Think I Like You, Set Your Head On Fire of Never Alone / Always Together. Ook in Herk-de-Stad werden ze weer met de nodige branie voor het voetlicht gebracht en geestdriftig onthaald door een flink gevulde tent. Al gebiedt de eerlijkheid ons te vermelden dat we ditmaal niet helemaal Blown Away waren en stiekem al zaten te wachten op de volgende artiest.
Want dat was niemand minder dan Zwangere Guy, de - daar gaan we weer - Brusselse rapper die, sinds het debuutalbum ‘Wie Is Guy’ twee jaar terug als een bom insloeg in de scene, geen introductie meer behoeft. Gorik van Oudheusden heeft naam gemaakt met bloedeerlijke, nu eens zelfconfronterende en dan weer maatschappijkritische lyrics, maar inmiddels ook met een pak muzikaal hoogstaande songs als 1 Uit De 100, Gorik, pt. 1, Wie Is Guy?, Gutterlijfstijl, Probleem, ZG All Day, Rotjoch, Guttergang en R.A.F. (Rien A Foutre) bijvoorbeeld. Vrijdag kregen we ze allemaal voorgeschoteld tijdens een impressionante liveshow waarop weinig af te dingen viel. Guys naam werd reeds voor aanvang van het feestje luidop gescandeerd. Toen hij de fans vroeg om een gigantische moshpit te creëren middenin de tent, gingen die daar maar al te graag op in. En ook het moment waarop hij enkele kinderen op het podium uitnodigde en hen "onze toekomst" noemde, was een hoogtepunt. Voor ons de eerste, maar wellicht niet laatste kennismaking met ZG op een (Belgisch) festivalpodium.
Dat er in België in meerdere genres prima muziek wordt gemaakt, werd tenslotte nog eens op overtuigende manier bewezen door Goose. En nee, die komen voor de verandering eens niet uit het Brusselse, maar wel uit Kortrijk. Mickael Karkousse, Dave Martijn, Tom Coghe en Bert Libeert excelleren al jarenlang in dansbare, elektronische rock die elk festivalpubliek met smaak in een mum van tijd uit het dak doet gaan. En dat was hier, op Two Days of Rock Herk, niet anders. Met uitgesponnen versies van onder meer Can’t Stop Me Now, Control, What You Need en Synrise, maar ook pril werk als Bring It On en British Mode slaagden ze andermaal in het opzet en was stilstaan geen optie. En daarmee sloten we ons bezoekje aan het oudste alternatieve festival van België dit jaar, moe maar voldaan, af. Hopelijk volgend jaar meer van dit fraais!
Foto's: Mina Van Elewyck