The Murder Capital - Geslaagd weerzien

Trix, 4 februari 2023

Het was geen toeval dat vlak voor aanvang van dit concert U2’s Bullet The Blue Sky weerklonk. Zoals Bono en co begin jaren tachtig als één van de meest beloftevolle jonge Ierse bands beschouwd werden, bevindt The Murder Capital zich nu in een ietwat vergelijkbare positie. Drie jaar geleden pakten ze ons in de Botanique nog schijnbaar moeiteloos in, benieuwd of ze dat in een uitverkochte Trix Club zouden kunnen herhalen.

Eén gelijkenis was alvast het voorprogramma, want dat werd net als toen gespeeld door bevriende landgenoot Junior Brother. Zelf arriveerden we te laat om er nog ons licht over te laten schijnen, wel konden we vaststellen dat de zaal reeds goed gevuld was.

Met enige vertraging begon The Murder Capital daarna zelf aan het Belgische optreden ter ondersteuning van het vorige maand uitgebrachte tweede album ‘Gigi’s Recovery’. Een show die evenals het album startte met Existence, een korte en poëtische gesproken intro. En op afsluiter Exist na, kregen we zaterdagavond de volledige plaat gepresenteerd in Antwerpen.

Het mooi naar een climax opbouwende Crying en het midtempo A Thousand Lives, één van de singles uit de nieuwe plaat, fungeerden als opwarmers. Met het door de fans op de eerste rijen geestdriftig meegescandeerde More Is Less greep het vijftal vervolgens voor het eerst terug naar debuut ‘When I Have Fears’ (2019). Frontman James McGovern sloopte meteen de denkbeeldige barrière tussen band en publiek door de zaal in te duiken. Ook niet voor het laatst vanavond…  

Eén van de hoogtepunten van dat debuutalbum is en blijft het atmosferische, uitgesponnen Green & Blue, waarin niet enkel de knappe zang van McGovern, maar ook de drums en gitaren excelleren. Ook het nieuwe, verstilde Belonging en het sfeervolle Love, Love, Love gooiden hoge ogen in Trix. En dan zwijgen we nog over de onderhuidse spanning en intensiteit waardoor de suite Slowdance I en II zich kenmerkt.

The Murder Capital werd of wordt gemakshalve omschreven als postpunkband, maar beperkt zich niet - zoals songs als het door tempowisselingen getypeerde The Lie Becomes The Self en de relatief poppy klinkende single Only Good Things afdoende illustreerden - tot één muzikaal kunstje. Wat uiteraard voor hen pleit. Althans indien het leidt tot knappe, spannende nummers als The Stars Will Leave Their Stage of het al even mooi opgebouwde Gigi’s Recovery.

Van het podium vroegtijdig verlaten was zaterdag overigens geen sprake. De groep bleef gewoon in één moeite door verder spelen en genoot duidelijk van de enthousiaste respons die hen te beurt viel. Zeker toen explosieve, catchy bommetjes als Feeling Fades, Return My Head en Don’t Cling To Life, strategisch opgespaard voor de finale, op het gretige publiek werden afgevuurd. Met een mooi naar een apotheose evoluerend Ethel kwam er dan uiteindelijk toch een eind aan een opnieuw erg geslaagde, straffe live show van The Murder Capital. Een band die we stilaan niet langer als interessante belofte, maar veeleer als te koesteren blijver mogen aanzien. 

Foto: Yvo Zels