Spiritualized - Hoe verdriet ook mooi kan zijn
Paradiso Amsterdam, 15 maart 2019
Jason Pierce lijkt een kaart van Europa te hebben zonder België erop want het lijkt al eeuwen geleden dat zijn band Spiritualized nog eens een zaal te lande aandeed. We maakten van de nood een deugd en trokken dit weekend naar Paradiso in Amsterdam. Met gospel overgoten rock in een voormalige protestantse kerk, op papier klopte het alvast!
Pierce houdt er wel van om zijn tristesse te verdrinken in een aandikkend, haast pompeus geluid. Daarom werd hij, rechts op het podium op een stoel gezeten, bijgestaan door twee extra gitaristen, een bassist, een drummer, toetsenist en drie achtergrondzangeressen die een hoopvolle noot toevoegden aan ’s mans vaak desperate teksten.
Come Together opende de set en dompelde de ontwijde kerk langzaam onder in de blend van gospel en indierock, een beetje het handelsmerk van de Britse band. Shine A Light en de lange smeekbede Stay With Me werkten telkens naar een heerlijk dikke climax toe.
Soul On Fire, het eerste nummer op de setlist dat niet uit de nineties werd geplukt, ging naadloos over in twee dreigende minuten die de aanloop vormden naar wat ons betreft het mooiste moment van het concert. Broken Heart is misschien wel de meest pakkende liefdesverdrietsong die we kennen (zie ook daMusic’s Valentijnstukje).
In Paradiso ruimde de zeemzoet-bombastische versie van op ‘Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space’ plaats voor een eerder uitgebeende slowcore interpretatie, gedomineerd door Pierce’s gebroken stem. Halfweg zwol de song aan en ontwaarden we zelfs een mondharmonica. Broken Heart sloot de eerste helft van de set af, waarna Spiritualized terugkeerde naar 2018 voor het album ‘And Nothing Hurt’.
Een uur lang leidde Jason Pierce ons chronologisch doorheen hun recentste album. Net als de naam van de band op de hoes in morsecode staat afgedrukt, werden de titels van de songs in oranje morsecode achterin het podium geprojecteerd.
Het ontcijferen van die titels vormde enigszins een afwisseling voor de toch wel onderling inruilbare songs door dat constante gospelsausje. Niet dat ‘And Nothing Hurt’ ons deed geeuwen, zelfs al klonk Let’s Dance als een venijnig in slaap wiegend muziekdoosje. Damaged was ronduit prachtig en The Morning After legde een denderende streep spacerock over de zaal die een Spiritualized-publiek wel kan smaken. Albumafsluiter Sail On Through mocht ook de set afsluiten, waarna Pierce - nog steeds van achter zijn donkere bril - opstond, vriendelijke wuifde en in de coulissen verdween.
De vorige plaat ‘Sweet Heart Sweet Light’ werd tot dan toe over het hoofd gezien, maar So Long You Pretty Thing stond als eerste bis genoteerd. Tegen de achtergrond van de mooie brandramen van Paradiso, richtte Pierce zich andermaal tot Jezus en de Vader (eerder als metafoor voor de ultieme hulpkreet dan als religieuze beleving) om uiteindelijk in een ware gospeleuforie met het traditionele slot Oh Happy Day.
Een concert in Paradiso heeft altijd iets speciaals en dit optreden van Spiritualized was zeker niet slecht. Toch hadden we het gevoel dat de integrale ‘And Nothing Hurt’ een groot stuk van de avond een beetje ter plaatse liet trappelen.
Het was de rit naar Amsterdam zeker waard, maar laat ons zeggen dat de Indonesische bami goreng rames als voorschotel en de twee kroketten uit de muur als dessert minstens even lekker gesmaakt hebben als de hoofdschotel die Spiritualized bijna twee uur lang serveerde.
Het duurde even, maar het wachten op de terugkeer van @officialSpzd werd rijkelijk beloond door de spacerockband. De foto's van het concert zijn te bekijken via https://t.co/IiPcb0dhcz.#paradisoadam #Spiritualized
— Paradiso Amsterdam (@ParadisoAdam) 15 maart 2019
Foto's: Niels Vinck pic.twitter.com/ofuQS99AxR