Slowdive - Populairder dan ooit
Paradiso Amsterdam, 16 januari 2024
Het gaat harder dan ooit voor shoegaze-coryfeeën Slowdive. Over twee weken staan ze in een Koninklijk Circus dat in minder dan een uur uitverkocht was. En onlangs werden ze ook aan de line-up van Rock Werchter toegevoegd. Wij zijn nogal ongeduldig als het over Slowdive gaat en trokken vorige week al naar Amsterdam voor hun eerste concert van 2024.
Het is deze maand tien jaar geleden dat de bandleden van Slowdive na een pauze van bijna twintig jaar nog eens het repetitiekot indoken. (Wist je trouwens dat het laatste Europese concert destijds in Mons was?). De uitnodiging om op het Primavera-festival te spelen liep een beetje uit de hand en in de zomer van 2014 konden we Slowdive zelfs op Pukkelpop zien (die keer dat we ons net voor het optreden in de arm knepen om toch te checken of we niet aan het dromen waren!).
Slowdive 2.0 kwam pas echt in een stroomversnelling, toen de groep ook nog eens een nieuwe plaat uitbracht, die geenszins moest onderdoen voor de albums uit de jaren negentig. Toen we in Amsterdam nog voor de deuren zouden open gaan, Paradiso naderden, zagen we al een rij van een paar honderd fans aanschuiven. Het was opmerkelijk hoeveel jongeren stonden te wachten. Slowdive is verre van een nostalgie-act, die optreedt voor veertigers en vijftigers. Die leeftijdsgroepen leken zelfs in de minderheid, als we voorbij ons eigen doorwinterde gezelschap keken.
Bij ons weten is Slowdive geen TikTok-hit, of doken de songs nog niet op in 'Stranger Things'. Kids pikken muziek op via playlists of blogs, of zoeken waar bands als M83 of Beach House de mosterd haalden en koesteren de songs als een warm dekentje, net zoals wij dat dertig jaar geleden deden. Zo'n tijdspanne van drie decennia klinkt overigens wel onwezenlijk ver terug in de tijd, als je beseft dat "dertig jaar" voordat wijzelf als tieners midden jaren tachtig buiten de BRT Top-30 gingen speuren, Elvis zijn legerdienst deed en de Beatles of de Stones nog school liepen. Wtf...
Maar goed, terug naar 2024. Slowdive bracht recent een nieuwe plaat uit, getiteld 'Everything Is Alive', en de opener daarvan, Shanty, mocht ook het optreden op gang trekken. Er straalde een soort extase af van de jonge fans op de voorste rijen, en Rachel Goswell glimlachte dat het goed was. Die gemoedelijke sfeer hing anderhalf uur lang over de zaal. Net alsof iedereen in het Sportpaleis denkt dat Koen Wauters hen recht in de ogen kijkt, dacht heel Paradiso wel eens oogcontact te hebben gemaakt met Goswell. Geen idee hoe ze het doet. We hebben het niet vaak over het kapsel van artiesten, maar merken toch graag op dat Goswells coupe tegenwoordig half wit en half zwart is (ook de beide schoenen hadden matchend een witte en een zwarte kant!).
Wat volgde was een heerlijke bloemlezing uit de twee reünie-platen - die tweede jeugd duurt intussen al langer dan het eerste leven, dat na zes jaar uitdoofde - en het oudere werk. Qua respons van het publiek viel er nauwelijks een verschil te merken. Recenter werk als Star Roving of Slomo werd even innig omarmd als oude knarren Catch The Breeze of Souvlaki Space Station. De mooie visuals, die perfect gebruikt maakten van de immense glas-in-loodramen in de voormalige kerk, gaven een extra sacraal tintje aan de show. Tijdens Sugar For The Pill zagen we in de geprojecteerde capsules "SD-1989", een subtiele hint naar het geboortejaar van de band.
Middenin de set klonken Chained To A Cloud en Kisses, twee songs uit 'Everything Is Alive', alsof ze altijd al op de setlist stonden (Chained To A Cloud werd die avond nota bene voor het eerst live gespeeld door de band!). Om maar te zeggen dat nieuw en oud werk naadloos aansloten. Wanneer, naar het einde toe, toch rijkelijk werd geplukt uit 'Souvlaki', hadden we niet eens het gevoel dat we op die vertrouwde klassiekers hadden staan wachten. Desalniettemin was het genietend wegdromen bij Alison en When The Sun Hits, alvorens Golden Hair traditioneel het concert afsloot. Rachel Goswell droeg de tekst voor, waarna ze in de coulissen verdween en de overige vier bandleden nog minutenlang muzikaal naar de uitgang zochten.
Slowdive-brein Neil Halstead zette de bisreeks in met het sobere, intrieste Dagger. Net als slotsong 40 Days een nummer dat hij destijds schreef in de nadagen van de relatiebreuk met Rachel Goswell. Met die romantische verwikkelingen in het achterhoofd, is het haast een wonder dat Slowdive anno 2024 nog steeds in de originele line-up tourt. De groep is populairder dan ooit en na afloop van het concert zagen we zo alweer een lange rij wachtenden, dit keer aan de merchstand waar de T-shirts en hoodies met respectievelijk 35 en 70 euro nochtans niet mals geprijsd waren. Buiten vroor het nog steeds. Dus schaften wij ook maar een extra warm laagje aan, een aandenken aan een prachtig (halve) daguitstapje naar Amsterdam.
Op donderdag 8 februari speelt Slowdive in het Koninklijk Circus in Brussel (uitverkocht), op donderdag 4 juli staan ze op Rock Werchter (de dag dat onder andere ook Jane's Addiction, The Streets en PJ Harvey er aantreden).
Foto: Hans Vermeulen