#Parkpop - Laïs - Fotoreportage

Kruidtuin, Mechelen, 15 augustus 2024

Alweer twee jaar geleden verscheen ‘De Langste Nacht’ van Laïs. Het was de comeback na het afhaken van oerlid Annelies Brosens. Jorunn Bauweraerts en Nathalie Delcroix staken de koppen bij elkaar en lijfden beider partners Bjorn Eriksson en Tomas de Smet in, die elkaar ook al kenden van bij Zita Swoon, om het Laïs-universum verder uit te diepen. Om de plaat ook op de planken te brengen trommelden ze nog enkele bekenden op. In Mechelen stond deze groep muzikanten voor de laatste keer op het podium voor de plaatpresentatie. Het was tevens de laatste Parkpopdag van 2024, want volgende week wordt de Mechelse binnenstad ingenomen door Maanrock. Een feestje kondigde zich aan.

Naast het bovenvermelde kwartet echtelieden tekenden ook Esther Lybeert en Maarten Flamand (beiden The Antler King), plus Roel Poriau (die samen met Tomas in Think Of One speelt) present voor wat ook nog eens de dertigste verjaardag van Laïs was. Veel nummers (om niet te zeggen alles) van de alweer niet zo nieuwe plaat uiteraard. Als daar zijn Ik Geniet, 1 En 1 Is 2 en Lindeboom. Liedjes over reuzen, die een gezellig donker feestje aan het vieren zijn (Orion), maar ook triestere, maar mooie nummers als Als Ik In De Lente Sterf varieerden de set. Overal Nabij was een ode aan de vrede en werd opgedragen aan de slachtoffers in Gaza.

In de categorie eerbetonen noteerden we versies van Niets Is Voor Altijd van Brusselse cultgroep Madou en Pieter Breughel In Brussel, origineel van Wannes Van De Velde, dat mooi overliep in Zwart Feest van de nieuwe plaat. Onderweg ook nog “oudjes” als Marie Madeleine en Le Renard Et La Belette. “Wie kan er hier volksdansen?” was het teken voor Parkpop om de beentjes te strekken op ’t Smidje. En dan was er nog net tijd genoeg voor bisnummer Opzij, want “We kunnen hier niet blijven / we kunnen hier niet langer blijven staan”. Zo trokken we dan maar de in augustus al iets langere nacht in.