Maanrock 2023 - Zondag - fotoreportage

Festivalterrein Maanrock , 25 augustus 2023 - 27 augustus 2023

Zondag is traditioneel de "familiedag" op stadsfestival Maanrock. Maar terwijl Les Truttes, Pommelien Thijs en Niels Destadsbader op het Hoofdpodium tekeergaan voor een massaal opgekomen menigte, kiezen we op deze zowaar droge zondagavond voor de gezelligheid van het Cultuurplein. Daar kaapte Concertzaak vzw uit Mechelen (hier lees je meer over hen) de line up van het Mechels Podium.

Want Maanrock is niet alleen de grote podia op de Markt en de Ijzerenleen, maar sinds enkele jaren ook een boeiende mix op verschillende kleinere podia, verspreid over de stad. Telkens met kleinere organisaties als Lunar, Hexagon en Safehouse die een eigenzinnige invulling aan het grote publiek willen presenteren. En het aanwezige publiek lust er blijkbaar wel pap van.

Nog zo’n terugkerend fenomeen is de Maanrockrally. De winnaar mocht, zoals Bullets. dit jaar het Hoofdpodium van Maanrock openen. Uit tweehonderdzesentachtig inzendingen speelden tien geselecteerde artiesten in het voorjaar twee finales in de Club in Mechelen. Drie van hen mochten zich winnaar noemen en speelden vanavond een showcase op het Cultuurplein.

Eerst aan de beurt was Tje,  een naar eigen zeggen “eigenaardig experimenteel" folktrio uit Hasselt. De band stond de dag voordien nog in het voorprogramma van Arsenal in OLT Rivierenhof. Geen foute adelbrieven, dunkt ons. Zangeres Lindy’s bezwerende stem maakte dat coolkidsbar en echoes ons alvast over de streep trokken om dit bandje te blijven volgen.

Vervolgens was het tijd voor de naar eigen zeggen “fluffy trap” van Lil Alia. Zus Linde en broer Sander aka DJ Flexwerk overspoelden het Cultuurplein met vette beats en kwetsbare teksten, maar bovenal humor. Of wat denkt u van: “Ik dans als het regent / want als ik niet dans, regent het ook!” Nummers over Nintendo DS en Fristi of mijmeringen over dagboeknotities uit het zesde leerjaar, het kan allemaal in het unieke universum van Lil Alia. We hebben ons geen seconde verveeld tijdens deze set.

Om het rijtje winnaars af te sluiten, stapte Noonzy, geboren in Antwerpen als Arnaud Stockbroekx, op het podium. Niet in zijn eentje maar met een heuse groep. Het was pas de derde keer dat ze als band op een podium stonden, maar zetten een sterke set neer die soms refereerde aan Sufjan Stevens, om maar eens een naam te noemen. Vooral de bassiste krijgt van ons extra punten voor die diepe, ietwat schurende tweede stem die er de soms te gladde randjes van de songs afvijlde. Uitschieters voor ons waren idk en Spider Monkey.

Na de winnaarsronde wist Concertzaak ons nog verder te verrassen met een trits beloftevolle bands die ze “dringend eens naar Mechelen moesten halen”. Om te beginnen was dat Lani die grossierde in popsongs “in een ietwat vies glitterjasje”. Live werd zangeres Lani Pellegrini bijgestaan door muzikanten van Ramkot, Kids With Buns en Mayorga. Diepe bassen overheersten in songs als Do You Know What It Is en Pink Champagne. Een meeslepende stem gedrenkt in stuiterende elektronica met een hoek af.

En wat dan nog? Simon kan er toch ook niets aan doen dat hij uit dezelfde stad (’t Stad) aan de Schelde komt als die andere Nederlandstalige troubadour Tourist LeMC. Parklaan (over een laan naar een park) en Hart Van Steen trokken ons meteen over de streep. Geen Spijt was dan weer een geweldige popsong en OKE was pure Glints, Bugatti-stijl. En een innemende persoonlijkheid op de koop toe.

Vanuit Gent stond RAMAN. plots het beste van zichzelf te geven en dat was rauwe no nonsense desertblues met de nadruk op de gitaar van Simon Raman. Samen met een stem die ons bij het nekvel greep, sloeg en zalfde deze bastaardzoon van Ruben Block en Jeff Buckley ons in nummers als Talkin’ en Mantra. Een omstaander hoorde er Rival Sons in, wat we ook wel begrijpen. En als Steven Janssens, gitarist van het legendarische surfcombo The Whodads, het geluid bleek te verzorgen, wisten we het wel zeker: die jongen komt er wel.

Afsluiten deden we op het Mechels Podium met Mechelse trots Pothamus. Sam, Michael en Matthias waren in 2015 winnaar van de Maanrockrally en mochten het jaar daaropvolgend Maanrock openen op het Hoofdpodium. Sindsdien gaat het hard voor de mannen, wat in 2020 resulteert in het magistrale album ‘Raya’ en een cameo in 'Hotel Poseidon', de film van die andere Mechelse klasbakken Abattoir Fermé. Terwijl ze bijna de Sint-Romboutstoren konden aanraken, speelden ze met een intensiteit die het Cultuurplein nog lang zal heugen. Openingsnummer Orath van de debuutplaat opende de set, gevolgd door een groots Viso. Heravis II en een nog “untitled” nieuw nummer bereidden de weg voor het pièce de résistance, het epische Raya. De afwezigen hadden alweer ongelijk, maar krijgen zeer binnenkort een herkansing. Op 29 september e.k. speelt Pothamus op het Darken The Moon-festival in Mechelen. Niet te missen.