Hamish Hawk - Grootse gebaren, nog grotere songs

Djingel Djangel, 7 oktober 2023

Negen jaar na het eerste album was het zover.Hamish Hawk mocht een eerste headlineshow spelen op het Europese vasteland. Hij kwam natuurlijk om het meest recente album ‘Angel Numbers’ voor te stellen, maar hij putte ook gul uit ‘Heavy Elevator’, de plaat die twee jaar geleden voor een boost zorgde van zijn carrière.

Geen voorprogramma vandaag. Welke Belgische band had deze rol dan ook kunnen vervullen? The Van Jets zijn al op rust en van Millbrooks hebben we al lang niets meer gehoord. Bun misschien? Die bracht vorig jaar nog een album uit met enkele Britpop-getinte nummers. Want op dat schab zochten we als support voor deze Schotten: bands die Britser klinken dan Oasis, Blur of The Smiths.

Zeker die laatste band wordt wel eens aangehaald om het geluid van Hamish Hawk te duiden, al schiet de vergelijking mis. Zelf hebben we ook al eens een poging gedaan, maar we hadden een heleboel namen nodig: van The Beautiful South over (jawel) Morrissey, White Lies en Scott Walker naar Glasvegas en The Divine Comedy. Kortom: Hamish Hawk klinkt uniek en dat zorgt er ook voor dat radiomakers de band moeilijk in een format kunnen inpassen. Er moet dus gewerkt worden voor een beetje aandacht en straffe, tijdloze songs en veel zweet zijn nodig om harten te veroveren. Dat deden ze ook vanavond weer in Djingel Djangel, een kleine, maar gezellige zaal annex vinylstore in hartje Antwerpen.

Er konden zich hooguit honderd mensen verzamelen voor het kleine podium, maar het zaaltje was wel volgelopen, mede dankzij een paar Engelsen uit Portsmouth, die mee de oversteek hadden gemaakt om de band aan het werk te zien. We zagen een rijper publiek dat zich niets aantrekt van wat nu hip is en wat niet, maar dat gaat voor tijdloze klasse. En dat kreeg het ook.

Met vieren waren ze vandaag: frontman Hamish Hawk (zijn echte naam), gitarist Andrew Pearson (die er al bij is van bij The New Outfit), drummer Stefan Maurice (uit Mauritius – geen grap!) en bassist Robbie White. Dat zijn een paar koppen te weinig om het volle geluid van ‘Heavy Elevator’ en ‘Angel Numbers’ naar een podium te vertalen en dus liep er ook een backingtrack mee waarop onder andere de toetspartijen stonden.

Er stond wel een barpiano op het podium, maar het ivoor bleef verstopt onder het lid en zo kreeg Hawk alle kansen om de weidse gebaren, priemende blikken en elastische mimiek te tonen en die geweldige teksten te zingen. Hij koos er ook voor om rustige nummers als Bridget St. John en Bill achterwege te laten en volop te gaan voor de grootse nummers. Enkel het prachtige Rest & Veneers met de zachte slidegitaar (ook op de backing track) kon niet ontbreken, ook al was Samantha Crain, die de song van licht voorziet op de plaat, niet van de partij.

Met Dog-Eared August schoot de set uit de startblokken als een windhond op een racetrack. We kregen dan ook niet de pianogestuurde alternatieve single-versie, maar de energieke White Lies-achtige versie van op ‘Angel Numbers’. Hawk keek eerst nog enigszins bezorgd, maar toen hij in Elvis Look-Alike Shadow de lijn “Is anybody listening?”, zong en het publiek unaniem “Yes!” antwoordde, krulde er een glimlach om zijn lippen.

Als cadeau kreeg het Antwerpse publiek een primeur: voor het eerst speelde de band tijdens deze tour de nieuwe song Big Cat Tattoos. Dat hij de song in augustus wel al een keer of vijf live speelde, vertelde de deugniet er niet bij. Het zou ook de pret niet kunnen drukken hebben, want na die song volgde Desperately met de lekkerste gitaarriff van de avond en een luid meegezongen Money. En wie dacht dat het daarna niet mooier kon worden, zag zichzelf even later dansen en meezingen met Bakerloo, Unbecoming, The Mauritian Badminton Doubles Champion, 1973 en het met een zieke baslijn gezegende postpunkerige Caterpillar, waarin de band nog eens alle duivels ontketende.

Het blauwe licht deed Hamish Hawk af en toe op een griezelige geest lijken, maar de Schot bleek in het echt een Britse gentleman pur sang. Hij dankte het opgekomen publiek van harte en beloofde snel terug te keren. Een concrete datum kregen we nog niet, maar dat we ook de volgende keer vooraan zullen staan, daar kan u op rekenen. Deze band verdient grotere podia, al was het maar om de gebaren van Hawk even weids te kunnen laten uitspreiden als de songs.