Graspop Metal Meeting 2018 - Dag 1: Valse start
Graspop Metal Meeting, 22 juni 2018 - 24 juni 2018
Wat doe je als festivalorganisator, wanneer Guns 'n' Roses de dag voor je festival passeert? In Dessel voegden ze prompt een extra dag toe waardoor het grootste metalfestival van de Benelux nu voor het eerst maar liefst vier dagen telde. Een meesterzet, zo bleek. Voor het eerst was er op voorhand geen enkel ticket meer te vinden. En of dat ook op de weide te merken was!
Er waren zowel combitickets verkrijgbaar voor de klassieke drie dagen als voor de volledige XL-versie van het festival. Toch botste de organisatie op donderdagnamiddag al snel op de limieten van het terrein. Bezoekers moesten - ondanks de aangekondigde tweede campingingang - urenlang aanschuiven en hadden dus tijd genoeg om hun gal te spuien op sociale media. Eens binnen bleek ook de camping de massale belangstelling niet aan te kunnen.
Maar enkele pintjes later was alle miserie al vergeten. De eerste echt grote naam op het programma was Iced Earth. Ook zij bleken te moeten delen in de malaise. De bas stond bijna oorverdovend; een probleem dat het hele weekend lang terugkwam op de tweede mainstage. Daarnaast viel de microfoon van zanger Stu Block bij het begin van bijna elk nummer ook nog eens weg. De bende rond gitarist Jon Schaffer had duidelijk veel vertrouwen in de nieuwe schijf 'Incorruptible', die meer dan de helft van de setlist in beslag nam. Voor de meeste toeschouwers was het eerder wachten op The Hunter en afsluiter Watching Over Me, waarvan Block nog snel eventjes meegaf dat Schaffer het indertijd schreef voor een verongelukte vriend, niet dat ook maar iemand, die Iced Earth ooit live heeft gezien, dat nog niet wist.
Jonathan Davis verwierf wereldfaam als vocalist van numetalpioniers Korn. Die faam verschafte hem nu een plaatsje op Main 1 net voor de headliners. Ondanks de contrabas en viool wist hij een toegankelijke sound neer te zetten, maar toch was zijn muziek wellicht beter tot haar recht gekomen in de Marquee of Metal Dome. Nu gingen de goede intenties deels verloren in een publiek dat Guns 'n' Roses stond op te wachten en tussentijds gehoopt had op enkele Korn-nummers, die er voor alle duidelijkheid niet kwamen.
Met een headliner die een concert van meer dan drie uur wil geven, is er niet echt ruimte voor een tweede headliner. Ghost kon dus eerder als veredelde subheadliner beschouwd worden. Tobias Forge kreeg een uurtje om samen met zijn nameless ghouls de nieuwe schijf 'Prequelle' voor te stellen en leek vastbesloten om die zestig minuten tot de laatste seconde op te vullen.
Het podium was sfeervol aangekleed met links een drummer, geflankeerd door een ritmegitarist. Rechts stonden twee ghouls van jetje te geven op de vele keyboards en vooraan liepen nog twee gitaristen en een bassist te entertainen. Centraal kwam Forge a.k.a. Cardinal Copia tevoorschijn. Met Rats, Faith en Dance Macabre telde de set drie nieuwe nummers, aangevuld door intussen al tot klassiekers verworden songs als Ritual, Year Zero en Square Hammer.
Net voor de encore nam Forge voor het eerst even de tijd om het publiek te bedanken en hen aan te raden zich die avond massaal te gaan bevredigen, want daar gaat het nummer Monstrance Clock nu eenmaal over. Het hoogtepunt van de extra dag Graspop was bij deze bekend.
En Guns 'n' Roses dan? Frontman Axl Rose leek er bij opener It's So Easy wel zin in te hebben. Helaas is de rosse brulboei nog een schim van de jongeman die eenendertig jaar geleden de wereld stevig in de ballen kneep met het geweldige 'Appetite For Destruction'. Vorig jaar op TW Classic leek hij een tweede adem te hebben gevonden, maar die blijkt hij intussen alweer te zijn kwijtgespeeld. De lange, zware adempauzes tussen de kreten "You know where you are?" en "You're in the jungle, baby" verraadden aldat het niet meer zou beteren.
Slash voelde dat hij zijn frontman te hulp moest schieten en toverde de ene na de andere solo uit zijn Les Paul-gitaar, zodat Rose backstage even zuurstof kon gaan halen. Als je dat zo'n drieënhalf uur lang moet herhalen om de drie nummers, dan begint dat op de duur zelfs bij Slash tegen te steken. Dan hadden ze beter nog een half uurtje afgestaan aan Tobias Forge, Die had ongetwijfeld veel minder moeite moeten doen om dat vol te krijgen. De mensen die uiteindelijk tot halftwee 's nachts zijn blijven staan, mogen bij deze de zuurverdiende medaille op de redactie komen afhalen.