Girls In Hawaii - Twintig jaar perfecte popmelodieën

Le Grand Mix, 6 december 2023

Binnenkort viert Girls In Hawaii de twintigste verjaardag van debuutalbum 'From Here To There' met vijf uitverkochte concerten in de AB. Wij passeerden woensdag net over de Franse grens in Tourcoing al eens op het verjaardagsfeestje dat een heuse elfstedentocht werd door Frankrijk, Luxemburg en België.

Flashback naar 2001. Een grijze collega op de grijze kantoorjob, die weet dat ondergetekende van muziek houdt en al eens een recensie pent, praat in de kantine over zijn zonen die fan zijn van Smashing Pumpkins. Gesprekken die een beetje wegwaaien. Tot de heer Wielemans op een dag een cd'tje van dat bandje slijt aan de collega's. Uit sympathie wordt 5 euro ingewisseld voor een schijfje, ondanks de weinig veelbelovende groepsnaam.

Onderweg naar huis (toen pendelaars nog een cd-walkman hadden in de trein, kids!) volgt de openbaring. Wat een beetje klonk als gejatte demo's van het geniale Grandaddy, zou uitgroeien tot misschien wel de interessantste rockband die Franstalig België voortbracht. Wat ons betreft het equivalent van dEUS aan de andere kant van de taalgrens, zij het misschien met iets minder dissonante weerhaakjes of experiment, maar wel met heerlijke harmoniezang.

Zo'n REWIND-concert mag dan voorspelbaar zijn - de band speelde inderdaad 'From Here To There' van hier naar daar, van A tot Z - we werden dertien opeenvolgende nummers herinnerd aan de rijkdom van die debuutplaat. Het openingstrio  9.00 AM, Short Song For A Short Mind en Time To Forgive This Winter bewezen dat je met ambachtelijke popsongs een zaal in de fik kan zetten. Antoine Wielemans en Lionel Vancauwenberge wisselden af op zang, maar de band was als vanouds op haar sterkst, wanneer ze meerstemmig gingen. Zo klonk The Fog alsof ze allebei de song wilden claimen maar toch samen over de finish wilden komen. Hoe mooi was dat!

Bij een twintigste verjaardag hoort ook een portie nostalgie. Zo kregen we een blik achter de muziek van de songs en concerten. Het ingetogen Fontanelle speelden ze naar eigen zeggen niet, toen ze destijds met het album tourden ("We waren daar te lui voor"). Over Joking About My Life, de hidden track die na vijf minuten plots opdook aan het eind van het album, verklapten ze dan weer dat ze altijd al gedroomd hadden om "net als Nirvana op 'Nevermind'" een song te verstoppen. We kwamen ook te weten dat Bees&Butterflies - oorspronkelijk in "Pixies-versie" op de eerste ep, maar voor het debuutalbum herschreven in een meer "duistere, romantische versie" - erg vaak gebruikt wordt als openingsdans én op begrafenissen. Faut le faire!

Bij eerste single, Found In The Ground werd verwezen naar het belang van Radio21 (destijds de RTBf-tegenhanger van Studio Brussel) voor de kick-off van de band en hoe het zendbereik van die zender ook het territorium van de prille Girls In Hawaii afzoomde. Tot Noord-Frankrijk dus, waar ze in de begindagen in dezelfde zaal in Tourcoing als jonkies mochten repeteren met het oog op het strikken van een boekingsagent. Dat plan werkte en tot op vandaag is diezelfde agente nog steeds hun boeker. Die korte geschiedenislessen waren niet meer dan intermezzo's, want vaak vloeiden de songs zonder adempauze naadloos in elkaar over. Zo mocht Organeum de joelende en schreeuwende zaal terugknipperen uit de roes, veroorzaakt door de zeven minuten pure kracht van Flavor, het hoogtepunt van het eerste deel. Na die terugblik kwam de band nog bissen, omdat ze ook nieuw materiaal wilden voorstellen. Goddess en I.H.R.N. (dixit de setlist) waren rustige, sfeervolle songs die best wel doen uitkijken naar een volgende album.

Tijdens het concert werd nooit expliciet stilgestaan bij het grootste drama dat de band overkwam: het dodelijk verkeersongeval van drummer (en broer) Denis Wielemans in 2010, maar het echode wel in de ruime selectie uit 'Everest', de comebackplaat uit 2013, waarmee ze terugkropen uit het diepe dal dat was geslagen. Na Not Dead, Switzerland en Rorschach was het nog niet genoeg geweest en kwam het vijftal nogmaals terug voor een tweede bisreeks. De band nestelde zich knus vooraan het podium voor het mooie Words Are In The Woods, een ietwat vergeten song van de 'Misses'-ep, die we ooit als Record Store Day release kochten. Een kampvuurmoment (blokfluit! lapgitaar!) dat met Misses een tegelijk trieste en hoopvolle epiloog kreeg. Telkens weer krijgen we bij dat nummer een krop in de keel. Een gepast einde van een bijna twee uur durende trip down memory lane.

Girls In Hawaii palmt van 14 tot 17 december de AB in, inclusief een kindvriendelijk familieconcert op zondagmiddag. De hele reeks is uitverkocht, maar wie weet kan Ticketswap soelaas bieden.