Fragment, N.E.L. - Vinnige release-party
Trefpunt, 5 november 2022
Een paar weken terug kon u nog kennismaken met Lighthouses van de Gentse band Fragment. In het voorjaar dook het viertal in de Ardennen de studio in om een eerste plaat in te blikken. Die zes songs tellende ep stelde de band afgelopen weekend voor in Trefpunt in Gent. Wanneer je het voor elkaar krijgt om je release-party uit te verkopen - een zaal van voor honderdvijftig à tweehonderd personen vul je heus niet met enkel familie en sympathisanten - kun je stellen dat de uitdaging al half geslaagd is. Het creëerde een aangename spanning in Trefpunt.
De zaal werd opgewarmd - of ijzig verstild, daar zijn we nog niet uit - door dichteres N.E.L.. De gedichten van Nel Mertens voelden donker en duister aan, maar eigenlijk waren ze opgebouwd rond thema's die konden geplukt zijn uit uw en ons leven met nu eens complexe, dan weer alledaags vrolijke verhaallijnen. Onder de noemer 'Punkpoezie In Droomkamers' droeg ze in Gent een aantal van haar gedichten voor, muzikaal bijgestaan door J.-P. De Brabandere (ex-Delavega, ex-Looplizard).
De tandem werkte verbluffend goed. De muziek stuwde de verzen dieper binnen, terwijl de woordenstroom de muzikant leken aan te porren de grenzen van de basgitaar op te zoeken (de rest van de soundtrack stond op band). Zwartgetinte verzen en donkere muziek? "Ruikt het hier naar Anne Clark?", horen we u luidop denken. Welnee, we dachten tijdens dat halfuurtje geen seconde aan de Britse new wave-poëte, maar werden integendeel volop geïntrigeerd door de performance van N.E.L., parlando declamerend van achter een tafeltje waarop twee zwarte kaarsen brandden rondom drie babypoppen. Boeiende kennismaking met deze woordkunstenares, die het podium verliet met de mooie woorden: "Vergeet ons, zodat we elkaar opnieuw kunnen ontmoeten".
De spanning, die tijdens het optreden van N.E.L. nog onderhuids werd ingehouden, mocht bij Fragment van meetafaan losbarsten. Met samen ruim tweehonderd jaar op de teller hadden de bandleden duidelijk geen zin in een gelaagde opbouw van de set. In The End beukte de deur in met een sound die een uur lang door de zaal zou blijven razen. Tijdens een song als Blown Away twijfelde je of je de ijver van de vroege U2 voelde, die elke avond speelden alsof hun leven ervan af hing, dan wel de vinnigheid van jonge veulens als Fontaines D.C. aan het incasseren was. Fragment leende zonder schroom uit de muziekencyclopedie van de afgelopen veertig jaar, en maakte daar ook geen punt van. Alle invloeden, die de bandleden vormden, werden tot een eigen smoel gekneed.
De smoel, die het publiek in de ban hield, was vooral die van frontman Christophe Scheire. De man gedroeg zich alsof hij onder een podium werd gebaard en zoog Trefpunt mee in zijn verhaal, voortgestuwd door drie muzikanten, die opgingen in de publieke geboorte van de eerste ep. Scheire droeg een song op aan zijn grootmoeder (Germaine, "Eén van de meest markante figuren in mijn leven") maar kreeg de zaal ook muisstil met Turned Off, een pakkende song, die hij schreef nadat hij een aantal jaar terug op de Gentse Feesten aan de praat was geraakt met een vriend die net zijn vrouw had moeten afgeven. "We missen ook mijnheer Mark Lanegan", ging hij verder, waarna diens Hit The City met respect werd gecoverd. Dat we de volgende ochtend allemaal zouden ontwaken in een wereld zonder Mimi Parker, wisten we toen nog niet...
De songs uit de ep 'And Then I Fell Apart' zaten lukraak in de set verstopt, maar we kregen ook een nagelnieuwe song, die naar eigen zeggen nog niemand buiten de band zelf al had gehoord. Ook dat Hurts klonk veelbelovend. Lighthouses kreeg een klein herkenningsapplausje en bewees ook live ingenieus in elkaar te steken. Minder subtiel werd het daarna met Ice Cold Gas dat op een daverende new wave-ruggengraat rondspartelde. "Don't you claim my roots / I can hear your marching boots", skandeerde Scheire terwijl hij boven zichzelf leek uit te stijgen (en het publiek meenam naar daarboven). Een pint, die attent aan zijn voeten werd neergezet, moest het al na een paar seconden ontgelden als was het een ongewild doopritueel voor de ep. Het eerste bisnummer hield het nog kalm, maar afsluiter Failure / Crash Dance, één van de songs op de ep, flirtte postpunkgewijs alweer ongenadig met The Fall of (alweer) Fontaines D.C.
Fragment speelt dit jaar nog in de Kinky Star in Gent, op zaterdag 17 december. De EP 'And Then I Fell Apart' kun je vinden in Djingel Djangel (Antwerpen) of Music Mania (Gent).
