Douglas Firs - Muzikaal gelijkgezinden

De Roma, 23 maart 2022

Concerten, het blijft toch een bijzonder gegeven: een hoop muzikaal gelijkgezinde mensen komen samen om naar één van hun favoriete artiesten te komen luisteren. Mensen die onderling verbonden zijn, ook al kennen ze elkaar grotendeels niet. Dat is het gevoel dat we kregen bij Douglas Firs in De Roma: wij waren de mensen die Douglas Firs naar waarde weten te schatten.

Het concert ging tot onze grote verbazing in de foyer door, terwijl we hadden gedacht dat Douglas Firs na de release van ‘Heart Of A Mother’ zeker de grote zaal zou kunnen uitverkopen. Aan de band zal het niet gelegen hebben: die opereert al dik tien jaar op hoog niveau en krijgt daarvoor niet altijd de erkenning die ze verdient. In ieder geval, vandaag voeren de songs wel bij de intimiteit van de foyer.

Het voorprogramma werd verzorgd door Rosa Butsi, oftewel Roos Denayer. Gertjan Van Hellemont had haar horen spelen in Trefpunt in Gent in de periode dat bezig was met de opnames van ‘Heart Of A Mother’ en had ter plekke “doortastend gehandeld”, zoals hij het zelf omschreef: hij was gaan vragen of ze niet of een nummer of twee mee wilde zingen op de plaat. En of ze die dan ook niet live mee wilde spelen? En misschien alle andere nummers ook ineens, als ze er dan toch was?

In het voorprogramma kregen we te horen wat Gertjan ook had gehoord daar in Trefpunt: een klokheldere stem, breekbare songs over een gebroken hart en – altijd aardig meegenomen – een artieste die ontwapenende humor de bindteksten binnenbracht. Zo roemde ze tot driemaal toe het eten in de backstage van De Roma, worstelde ze met een gitaarband en realiseerde ze zich tegen het einde van de set dat het leeuwendeel van de songs, die ze had gespeeld, gerelateerd waren aan iemand die wel héél dicht bij De Roma woonde en misschien wel daar aanwezig was. Het droeg allemaal bij aan de authenticiteit.

Authenticiteit, dat is ook een woord dat van toepassing is op Douglas Firs. Nooit klopte het plaatje meer dan op het recente werkstuk ‘Heart Of A Mother’ – we zetten het album zelfs helemaal bovenaan ons eindejaarslijstje in 2021 – en er was dan niemand rouwig om te merken dat de aandacht heel sterk naar die plaat ging. Opener At Least Once zorgde voor intieme openingsminuten en drums die, net als op de plaat, pas in de laatste minuut invielen. In die outro mocht ook Dietrich Strause opdraven, special guest van de avond en trompettist van dienst. Toen wisten we al: dit wordt mooi.

Het achtergrondverhaal van ‘Heart Of A Mother’ is bekend en moeten we hier niet nog eens uit de doeken doen, maar dat wil niet zeggen dat het een in melancholie gedrenkte avond was. One Day en Delighted zijn liedjes die ons telkens weer doen glimlachen en er was ook plaats voor humor. Net voor Pains In The Asses vertelde Gertjan een grappige anekdote over een redactrice van Radio 2, die hem opbelde om te vragen of Douglas Firs, na nooit eerder airplay op de zender te hebben gehad, ze misschien dat nummer live wilden komen spelen en duidelijk wat schroom voelde om de titel uit te spreken. En zelfs als er een ode aan het moederhart gebracht werd, was dat met een ironische kwinkslag, want Gertjan merkte na de geboorte van zijn zoontje dat hij zelf automatisch naar de tweede plaats verschoof op het prioriteitenlijstje.

Gezwind werd er gewisseld tussen die momenten waar er eens gelachen kon worden en de momenten waarop je een speld kon horen vallen: Until It Won’t over pijn die moet slijten, bracht Gertjan op zijn eentje. Voor de traditional Bright Morning Stars, de eerste bis, kwamen Sem, Roos en Gertjan met hun drieën het podium op en etaleerden ze niets meer dan de stemmen. En dan was er nog onze nieuwe favoriet: What If I Can, dat alles bracht wat we ervan verwachtten, inclusief een lange intro waarin Dietrich Strause de trompet weer mocht bovenhalen en waarvoor Simon Cassier de bugel had meegebracht.

Naast al die mooie luisterliedjes was er ook plaats voor steviger werk: Hannah uit ‘Hinges Of Luck’ bijvoorbeeld kreeg een lange outro waarin de tekstregels “I used to want a lot of things / Now a box downstairs is where I keep me in”, uitgeschreeuwd werden boven de opgetrokken geluidsmuur, The Both Of Us was met die uitbarstingen een traditioneel hoogtepunt, Everything’s A Lie bracht de rock-‘n’-roll de set binnen en in het onweerstaanbare I Could Fall In Love With You was het mooiste geluidje de klik van de gitaarpedaal die de inval van de gitaar aankondigde na de a capella intro.

Er werd afgesloten met Pretty Legs & Things To Do dat na al die jaren nog niets van de pluimen verloren had. “You know I'm not good with people / But I think could be pretty good with you”, zijn naar onze mening nog altijd twee van de mooiste tekstregels die ooit in een liefdesliedje zijn beland. Trouwens, het klinkt misschien saai, maar de articulatie van Gertjan Van Hellemont is onberispelijk. Op een concert van Douglas Firs kan je elk gezongen woord begrijpen en dat maken we niet zo vaak mee op concerten.

Nog twee clubshows en dan zit het er weer op voor wat de clubtournee rond ‘Heart Of A Mother’ betreft. De eerstvolgende en dichtstbijzijnde daarvan is op 29 maart in Het Depot in Leuven en er zijn nog tickets. Zorg  gewoon dat je daarbij bent.