Brutus - Loyaal maar niet meegesleept

Tolhuistuin, 1 februari 2023

Behoeft deze band nog enige introductie? Het uit België afkomstige Brutus is opgericht in 2014 en maakt heavy progressieve/metal/mathrock. Het trio vernoemde hun tour naar het eind 2022 uitgebrachte album ‘Unison Life’. Het is de opvolger van het in 2017 uitgebrachte album 'Burst', 'Nest' uit 2019, en 'Live in Gent' uit 2020. Met 52.000 volgers op Facebook en 113.000 luisteraars per maand op Spotify zit het wel goed met het succes. De meeste concerten zijn dan ook uitverkocht, zo ook vanavond in het Amsterdamse Tolhuistuin.

Aan de uit Frankrijk afkomstige Quentin Sauvé de eer om de avond af te trappen. Deze multi-instrumentalist staat op de site aangekondigd als singer songwriter. Really? In het voorprogramma van Brutus? Als dat maar goed gaat. Sauvé zelf zegt verrast te zijn door de vraag om de hoofdact te openen, hij wist dit pas tien dagen geleden.

Een klasse in zijn genre is hij zeker. In zijn eentje bespeelt hij zijn gitaar met vele effecten, gebruikt trapkastjes voor sounds en drums en speelt soms ook toetsen. Zijn stem is helder en de songs zijn intiem. Maar de fans komen voor Brutus. Er wordt luid gebabbeld tijdens en tussen de songs door. Iemand noemde het laatst ‘de Nederlandse ziekte’. Respectloos voor de artiest. Plaatsvervangende schaamte borrelt op…

Dat de keuze voor dit voorprogramma misschien niet helemaal juist was, oké maar dit is wel sneu voor Sauvé. Hij maakt zijn set af maar het lukt hem moeilijk om het publiek voor zich te winnen.

Brutus komt stipt om negen uur het podium op. Maar dan voltrekt zich de nachtmerrie van elke gitarist die op het punt staat een optreden af te trappen: de apparatuur weigert dienst…Het overkomt gitarist Stijn Vanhoegaerden. Hoewel het probleem na enkele minuten lijkt te zijn opgelost, doet het zijn humeur geen goed. Gelukkig was daar reddende engel bassist Peter Mulders. De rots in de branding heeft overduidelijk veel zin in deze gig, neemt een prominente plek in op het podium en is het stralende middelpunt mede door zijn poses.Al bij het eerste nummer Liar, afkomstig van hun nieuwe album ‘Unison life’ zet hij zijn voet op het drumpodium en compenseert wat er rechts van hem misging bij aanvang.

Nog zo’n middelpunt, en boegbeeld van de band is natuurlijk Stefanie Mannaerts. De zingende drummer die ondergetekende wist te verpletteren vanaf hun eerste album ‘Burst’ met songs als All Along, en Baby Seal (die vanavond nou nét niet voorbij komen) laat ook vanavond menig hart sneller kloppen.

Ze weet hoe ze haar kenmerkende hese stem het beste schreeuwend, doch melodieus kan gebruiken maar ook als een engeltje kan laten klinken. Gebruikmakend van menig zangeffect in combinatie met haar beukende vette drum-skills zorgt ze samen met de sound van bass en gitaar voor de zo kenmerkende klank van Brutus. Mannaerts heeft zoals gebruikelijk rechts op het podium haar plek.

De typische Brutus songs met hun contrasten van melodieuze gitaarpartijen, vol venijn, noise en duisternis, melancholisch en vol emotie en soms boosheid, nemen het de luisteraar mee. De band blijft zichzelf ook trouw in hun nieuwe nummers. Natuurlijk passeren vele songs van hun nieuwe album de revue. Victoria, Miles Away, Brave en ons persoonlijke favoriete nieuwe nummer What Have We Done.

Het valt op dat niemand deze songs meezingt, wat overduidelijk wél gebeurt bij oudere nummers als War en afsluiter Sugar Dragon, beide afkomstig van het album ‘Nest’. Er wordt wel wat geduwd en getrokken, gedanst, maar om nou te zeggen dat het publiek uit zijn dak gaat, nee.

Jammer dat het geluid meerdere malen te wensen over laat. In het begin waren vooral bass en snare luid aanwezig, de stem van Stefanie is geen enkel moment verstaanbaar geweest. Er wordt nog geschreeuwd vanuit het publiek ‘Gitaar moet harder!’ maar blijkbaar interpreteert de geluidsman dit als ‘alles harder’ en komen de oordoppen alsnog goed van pas.

Een toegift van Brutus zit er niet in, een luid applaus van het publiek wél. Amsterdam blijkt toch loyaal te zijn aan Brutus wat ook te merken is aan de drukte bij de merchandise. Terugkijkend, al met al op wat technische problemen na heeft Brutus foutloos gespeeld maar mag wat mij betreft het publiek zich best wat meer laten meeslepen.

Brutus vervolgt hierna hun tour naar thuisland België en Duitsland, maar komt nog terug naar Nederland, om vervolgens naar Denemarken en Zweden af te reizen.