Black Country, New Road - Muzikale mindfuck
Botanique, 24 oktober 2021
Samen met Black Midi (volgende maand in de Botanique) en Squid (eerder deze maand in de Botanique) vormt het zevenkoppige Black Country, New Road een trio terecht gehypete, Britse bands met eigenzinnige muzikale kronkels als handelsmerk. Bij het eerste Belgische optreden van Black Country, New Road (BC,NR voor de vrienden) haalden we de woorden "spannend" en "enigmatisch" boven. We keken dan ook reikhalzend uit naar het uitverkochte concert in - jawel - de Botanique.
Het piepjonge Engelse drietal Drug Store Romeos mag met BR,NC door Europa trekken. Hoe aanlokkelijk zo’n toer langs uitverkochte zalen ook mag zijn, één van de drie bandleden knakte net voor het vertrek mentaal, zodat een last-minute invaller de drumkit bemande. Het debuutalbum van het bandje, dat in het voorjaar verscheen, heet ’The World Within Our Bedrooms’ en die titel vat de sound eigenlijk erg goed samen. Zacht uitgedrukt stond de band nonchalant te musiceren rondom het dromerige, afwezige stemmetje van toetseniste Sarah. De zang deed denken aan Alison Shaw van The Cranes, maar het klonk allemaal speelser, guitig knipogend naar Stereolab of naar het Too Pure-label in de dagen van Pram. Zo schuwde het trio ook de dwarsfluit niet (in afsluiter Adult Glamour). Elke song leek het imaginaire tafereel van een kindertekening. De slaapmutsjes kwamen al vroeg op de avond. Vreemde, doch mooie ontdekking.
Geflankeerd door pompende hiphop, wandelde Black Country, New Road het podium op. Er werd nog wat aan de instrumenten gefrunnikt en de last-minute soundcheck vloeide over in een lange instrumentale opwarmer, waarmee eerder dit jaar ook het debuut ‘For The First Time’ opende. Ook live ging Instrumental over in Athen’s, France, waarin we voor het eerst mochten genieten van de parlando van Isaac Wood. We waren tien minuten ver en hadden muzikaal al alle hoeken van de Orangerie gezien.
Ook Science Fair bewees dat BR,NC meesters zijn in het opbouwen van een song. Weerhaakje rechts, coitusje interruptus links, maar vooral de hele zaal meezuigend in het universum. Ergens in die song zong Wood de frase “The world’s second best Slint tribute act”. Van die oerpostrockers hoorden we inderdaad invloeden in de Botanique, maar we voelden evenzeer het frivole, cabareteske van Dresden Dolls of de net niet dissonante geest van Pavement. Tijdens Track X deden de samenzangen dan weer denken aan Arcade Fire of A Silver Mount Zion.
Maar dergelijk namedroppen doet BR,NC eigenlijk oneer aan, want de zeven bandleden creëerden vooral een concert lang een eigen wereld. Het contrast met Drug Store Romeos, die eerder op de avond nog een slonzige indruk nalieten, kon niet groter zijn. We zagen zeven hypergefocuste muzikanten die akelig perfect aanvoelen welke seconde ze haarscherp hun accentje moeten placeren. Het zal voor de band een droom zijn dat de man, die beide albums in de studio inblikte, ook live achter de mixtafel stond.
Een groot stuk van de set bestond uit nieuw materiaal uit het in februari 2022 te verschijnen tweede album en bewees hoe veelzijdig de band kan zijn. Het vorige week al vrijgegeven Chaos Space Marine echode de klezmer- en Balkaninvloeden die ook op het debuut terug te vinden waren. Later in de set hoorden we nog songs die bouwden op piano en dwarsfluit (ja, alweer dwarsfluit!) of op sax en viool.
Voor kletsen met het publiek was geen tijd in het ongeschreven, maar strakke draaiboek van BC,NR. Na een uurtje kwam enkel de mededeling van algemeen belang dat de band geen bisnummers doet en dat de laatste song er dus aan kwam. Een schier eindeloos - hoe vaak kun je een lied opnieuw op gang trekken?? - Basketball Shoes dolde een kwartier lang met onze hersenpan als wou het een muzikale mindfuck zijn. Verslavend en allesomvattend. Maar dat geldt voor zowat de hele show in de Botanique. We zijn benieuwd hoe 2022 voor BC,NR zal uitdraaien, maar hopen alvast een paar keer hun pad te mogen kruisen.