Andy Shauf - Tastbare liefde

De Roma, 26 mei 2023

Hij is niet echt een doordeweekse rocker, eerder van het verlegen, teruggetrokken type, maar daartegenover staat dat zijn liedjes zo teder en warm klinken dat je er moeilijk onbewogen bij kan blijven. In De Roma bewees Andy Shauf dat zijn muziek een verademing is in deze steeds drukkere tijden.

Vast voorprogramma Marina Allen kon er om één of andere reden niet bij zijn en dus werd Lonny meegetroond uit Parijs om onze oren voor te verwarmen. Dat deed ze met de meest klassieke folk en een al even klassiek stemgeluid. Alleen werden die folksongs in het Frans gebracht, hoewel ook het Engels wel eens gehanteerd werd in een paar donkere nummers (“They [The songs] are not getting happier”, lichtte ze zelf aan het einde van de set toe). Mooi, maar niet meteen gedenkwaardig.

Voor de jarige Andy Shauf – hij werd vijfendertig en had zowaar “three different kind of cakes” voorgeschoteld gekregen, zoals hij op een ludieke vraag uit het publiek antwoordde – waren de microfoons en de instrumenten ingewikkeld in plastic klimop. Het droeg bij tot de rustieke sfeer, waarnaar werd gezocht. Een sfeer, waartoe ook de spaarzame, maar bijzonder aangename en smaakvolle belichting van het podium bijdroeg.

Shauf, behoorlijk diep teruggetrokken op de sowieso al grote Roma-stage, stond centraal opgesteld met rondom zich een uitstekende band, waarin plaats voor drums, bas, toetsen en – niet echt klassiek, maar zo ontzettend mooi – twee blazers met dwarsfluit en (allerlei) klarinetten (niet toevallig het instrument dat Shauf zelf ook speelt). De frontman liet die band ook alle ruimte om te schitteren door zich, telkens er niet gezongen werd, subtiel naar de achtergrond terug te trekken.

Dat dit optreden rond de meest recente plaat 'Norm' draaide, was wel heel erg duidelijk want alle nummers passeerden de revue, aangevuld met enkele songs uit respectievelijk 'The Neon Skyline' en 'The Party'. En al die songs zaten – bijna logisch – geprangd tussen de starter en afsluiter van het eerstgenoemde album. Alleen The Magician volgde nog voor er definitief afscheid werd genomen.

Opvallend en bijzonder aangenaam was dat de laatste paar songs – Long Throw, Don’t Let It Get To You en All Of My Love – tot één passend en mooi aansluitend geheel werden gesmeed. En zeker ook vermeldenswaard was de prachtige versie van Living Room, die zowaar werd onderbroken door een simpele, jazzy drumsolo vooraleer het einde ervan werd ingezet, maar die vooral door de klarinetten naar een hoger niveau werd getild.

“Is all of my love wasted on you?”, vroeg Andy Shauf zich af in de laatste song van de reguliere set. In Antwerpen was de grote zaal van de Roma misschien maar half gevuld, maar de love was bijna tastbaar.