Jan Verstraeten - Het tofste is om ergens in te duiken waar je niet volledig in thuis bent

‘Violent Disco’, zo heet de debuutplaat van Jan Verstraeten. De man maakte eerder al de ep ‘Cheap Dreams’. Die verscheen toen als een collectie nummers die gecreëerd werden als tegenwicht voor de punkscene, waar hij vandaan kwam. Met de nieuwe plaat verkent hij nieuwe horizonten. ‘Violent Disco’ is een album met gedurfde melodieën, arrangementen en grote geluiden. Gewoon in your face.

Hoe bekijk je de plaat tegenover je ep van een paar jaar terug?

Jan Verstraeten: Het zijn dezelfde ingrediënten: veel strijkers en blazers, maar de dynamiek is anders. Ik denk dat het steviger en levendiger is. In die zin dat mijn stem meer doorklinkt, minder zacht. Er zitten wat soul-, funk- en hiphopinvloeden in. Het is dezelfde trip, maar ruwer. Aanvankelijk wou ik in hetzelfde genre blijven, maar corona kwam roet in het eten gooien. Op mijn vorige plaat zocht ik het paradijselijke op een soort rustplek om te ontsnappen aan een heel druk leven. Nu was het omgekeerde waar: ik zocht de adrenaline op na de lockdown. Ik was ook erg geïntrigeerd door maffiafilms die ik heb leren kennen in die periode op Netflix.

Hoe kunnen die films jou beïnvloeden?

Het was zeker geen bewuste keuze. Ik ben beginnen kijken terwijl ik aan het schrijven was, om die vibe goed aan te voelen. Mijn plaat zou ik moeten omschrijven als een soort film met verschillende soundtracks. Vandaar dat die ook gevarieerd is: van klein en broos naar iets uitbundigs.

Is het filmische muziek of pas je voor dat etiket?

Toch wel. Want als ik aan het schrijven ben, zie ik ook beelden voor me. Dat beïnvloedt elkaar heel erg. Mijn muziek is echt filmmuziek. Ik zie eigenlijk alle muziek als filmmuziek. Telkens ik een plaat opzet in mijn wagen, waan ik me een in een langspeelfilm die mijn leven kleurt.

Is het een coronaplaat geworden?

Neen, want ik had die wellicht ook gemaakt, moest corona er niet geweest zijn. Ik ben van nature een loner die niet veel buiten komt. Het was wel heel bewust, omdat ik met de vorige plaat veel had opgetreden en het nu stil gevallen was. Ik haal mijn voeding niet uit optredens. Het was dus zeker geen plaat uit frustratie dat ik niet mocht optreden. De plaat maken was het tofste voor mij. Het deed me deugd dat ik veel tijd had en in mijn speeltuin van opnames belandde.

Wat zit er achter de titel ‘Violent Disco’?

Ik was ooit naar een feestje geweest en dat was een silent disco. Dat was een vreemd gegeven dat volledig het doel voorbij ging. Je gaat naar een feestje om contact te maken of te dansen. Iedereen stond er met een hoofdtelefoon waarin hij zijn eigen muziek kon kiezen. Ik wou het tegenovergestelde: een vuil, gewelddadig feest zoals het moet zijn.

Het is een gedurfde plaat. Heb je het gevoel dat je buiten je comfortzone getreden bent?

Sowieso , maar dat doe ik altijd. Dat is ook het tofste: om ergens in te duiken waar je nog niet volledig in thuis bent, want dat houdt het spannend. Ik ben geen soulartiest en nu maakte ik een dergelijke plaat. Dat was nieuw en spannend. Ook bij mijn volgende platen wil ik nieuwe horizonten ontdekken. Het zou kunnen dat het weer iets volledig anders wordt. Wat ik belangrijk vind, is dat alles live opgenomen wordt. Ook op deze plaat zijn de blazers en de percussie echt, net als alle nadere instrumenten. Er zit een lijn in.

Hoe verloopt zo’n opnameproces bij Jan Verstraeten?

Dat is geen gemakkelijk proces, maar wel heel fijn. Als je een huis bouwt, zet je stenen op elkaar en zie je het gebouw groeien. Bij een plaat bouw je iets op, maar breek je het ook soms af, als je merkt dat het te melig of simpel is. Het is een tof proces waarbij ik heel streng ben voor mezelf. Ik ervaar het niet als stress, maar eerder als een zalig moment. Heb ik dat gemaakt? Dat gevoel.

Hoe belangrijk is het om je plaat live te brengen voor iemand die bekend staat als een studiofreak?

Ik heb er heel veel stress voor. Ik heb angst om onder de mensen te komen. Ik zit liever in mijn atelier, maar vind het wel fijn. Ik heb een backdrop gemaakt, mijn gitaar geschilderd, kostuums gemaakt. Alles gaat in orde zijn. Ik kijk er dus naar uit, maar met een bang hart. Ik wil mensen verbinden en iets kunnen geven.

Jan Verstraeten concerteert in De Spil (25 februari), AB (3 april), Cultuurcentrum Brugge (15 april).

Foto: Murielle Scherre