Woolvs - This Is Water

Eén van de debuutplaten van eigen bodem waar we naar uitkijken, is die van het Brusselse Woolvs.

Dit Brusselse collectief met leden van Bombataz, SCHNTZL en An Pierlé Quartet in de rangen knabbelt graag aan de randjes van pop, jazz en rock om die dan met eigen speeksel terug aan elkaar te plakken tot een grofkorrelig, maar toch catchy geheel.

De voorbije weken kregen we al Metadata en Earth, twee singles uit debuutplaat ‘Evening Planet’, die er over een twee weken aankomt en nu is er This Is Water, een poëtische afdaling in de waanzin met een tekst die inspiratie vond in de post-ironische filosofieën en prozaïsche beeldspraak van de Amerikaanse schrijver David Foster Wallace.

De basgitaar van Ruben De Maesschalck opent de aardkorst en vanuit de ondergrond weergalmen de repetitieve drums van Casper Van De Velde, die de Apocalyps lijken aan te kondigen, en klinkt de wanhopige zang van Willem Malfliet, die de armen ten hemel strekt terwijl het rijzende grondwater hem lijkt te verzwelgen. De song wankelt als een toren op een fundament van los zand, maar blijft toch overeind door de synths van Soet Kempeneer en de stalen snaren van de gitaar van Vitja Pauwels. Aan het eind vinden de vijf elkaar in samenzang en blijken we weer een keer voor de bijl te zijn gegaan.

Net zoals bij de vorige songs maakte Julie Van Kerckhoven een associatieve clip bij This Is Water. Dit keer trok ze naar de kust om de beelden uit de tekst een lichaam te geven. De combinatie van schuimende golven en tekeningen, die ook terugkomen in het artwork, nemen de kijker mee op een verwarrende strandtrip.