#RIPDavidCrosby - Neil Young - Alabama (1972)

Gezien de hoge leeftijd van menig rockster, kunnen we ons wel verwachten aan een onheilstijding dat deze of gene het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. We gaan er hier hopelijk geen gewoonte van maken, maar met het verscheiden van David Crosby verdwijnt toch wel een productief strottenhoofd. De man ging meer dan eens door het oog van de naald, maar hij diende nu dan toch finaal afscheid te nemen.  Bijzondere componist, superstraffe stem en talent dat hij ook veelvuldig uitleende voor het werk van anderen.

Crosby's goede vriend stuurde, na het vernemen van de onheilstijding, een bericht de wereld in: “His great songs stood for what we believed in and it was always fun and exciting when we got to play together”. Maar het was geen geheim dat ze bijwijlen een lastige relatie onderhielden.

Neil Young was wel vaker getroubleerd door het overmatig gebruik van de verboden middelen die een ongezond klimaat van vijandigheid en competitie opleverden. In 2014 haalde Crosby nog de voorpagina’s, toen hij Daryl Hannah, toen Neil Youngs vriendin en intussen zijn vrouw, bestempelde als “a purely poisonous predator.” Op zijn stoïcijnse manier repliceerde Neil Young in de Howard Stern Show: “I wish Crosby the best with his life. There’s love there. There’s just nothing else there.” Op zijn beurt zou Crosby zich later in dezelfde radioshow verontschuldigen: “I screwed up massively. I did say something bad about his girlfriend. I said I thought she was a predator. OK, he can be mad at me. That’s all right.”

Maar laten we het tabloidverkeer voor wat het is en focussen op de jarenlange samenwerking, uiteraard binnen CSN&Y, maar ook op diverse solo-exploten van Neil Young, zoals Alabama op 'Harvest' uit 1972 met één van de mooiste samenzangmomenten, die wij koesteren.