#RIPDavidCrosby - James Taylor - Mexico (1975)

Gezien de hoge leeftijd van menig rockster, kunnen we ons wel verwachten aan een onheilstijding dat deze of gene het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. We gaan er hier hopelijk geen gewoonte van maken, maar met het verscheiden van David Crosby verdwijnt toch wel een productief strottenhoofd. De man ging meer dan eens door het oog van de naald, maar hij diende nu dan toch finaal afscheid te nemen.  Bijzondere componist, superstraffe stem en talent dat hij ook veelvuldig uitleende voor het werk van anderen.

Een bloedmooie popsong van de mens van schone liedjes, de immer galante James Taylor. En Crosby en Nash doen hier bijzonder hun stinkende best om de knappe song nog eens extra op te leuken met wonderlijke koortjes en harmonieën.

Het was ook James Taylor die Crosby, Stills & Nash introduceerde bij de inhuldiging in de Rock ’n Roll Hall of Fame in 1997. Dat deed hij als volgt: “They were socially very relevant and in tune with the times and very helpful to a nation and a generation trying to navigate themselves through a very confusing time with great songs… the harmonies were so complex and sophistaced and yet so soulful, I wish I was a fly on the wall in Laurel canyon when they first got together, I think they blew their own minds”.

David Crosby bleef vriend en fan van Taylor en postte in 2020 nog over diens nieuwe lp 'American Standards': James Taylor made one of the best records of his life LAST YEAR ...stunning writing ....just amazingly good". En Taylor liet op zijn beurt bij het verscheiden van Crosby op Twitter weten: "Missing you already, Croz. Love to Jan".