#IanDuryEtc - Baxter Dury - Miami (2017)

Het was een behoorlijke cultuurclash toen Avro’s Toppop in 1977 verblijd werd door ene Ian Dury & zijn Blockheads. Het werd aangekondigd als punk, maar het was verdomd funky en eclectisch (al werd dat woord toen nog niet gehanteerd) bovendien. En al werd de man gehinderd door een handicap, hij ging er toch tweehonderd procent voor. Ook dat hadden we nog niet gezien in ons muzikaal venster op de wereld, genaamd Avro’s Toppop. Enfin, hij was een geval apart en is dat ook gebleven. Beetje wars, tikje dwars maar met volle overtuiging. En zijn invloed is gebleven, want ook vandaag wordt hij gekoesterd en beschouwd als één van de founding fathers van de Britpop.

Het is niet altijd een cadeau om “de zoon van” te zijn, maar zoon Baxter Dury vaart, net als papa, een eigengereide muzikale koers door op bokkige wijze interessante platen op de wereld los te laten. Ieder die met enige regelmaat al eens op de golven van de uitstekende BBC Radio 6 surft, zal Baxter al eens horen passeren. Koppig voortdoen of, zoals vader orakelde: "Das ist gut! / C'est fantastique! / Hit me! Hit me! Hit me!"

We geven Baxter hier dan ook met heel veel plezier de vloer met Miami, de openingstrack van zijn 'Prince Of Tears' uit 2017, die al even quasi-vuilbekkend en zelfzeker komaf maakt met zijn gebroken hart. Hij laat het hoofdpersonage helemaal los: "The man singing and speaking it all is unreliable. He can't see the world properly. Its massively delusional, but because of that it's also emotionally true." En hij vergelijkt hem met een kleine geest, Morgan Freeman en een stadseend. Waar die Morgan Freeman-vergelijking vandaan kwam, legde hij uit in Q Magazine: "Where it's from or what it means I don't really know. Morgan Freeman is about earnestness. I think I imagined him in 'Game Of Thrones' raping a dragon or something. That's a pretty thing weird thing to say, isn't it?"

De vrouwelijke stem in het refrein is van de Australische Madelaine Hart, die eerder al met Baxter Dury tourde en opnam voor 'Happy Soup'. Intussen heeft Baxter al zes platen op het actief en de laatste, 'B.E.D.' uit 2020, was opnieuw een fraaie worp het ontdekken waard. Hoogste tijd dat we het epitheton “de zoon van” laten vallen.