Baxter Dury - Happy Soup

EMI

Aan de vrucht herkent men de boom en de appel valt niet ver van de boom. Beide gezegdes zijn van toepassing op Baxter Dury, zoon van wijlen Ian. Die laatste ken je nog wel Sex & Drugs & Rock & Roll en Hit Me With Your Rythm Stick. Niet alleen trad zoonlief in de voetsporen van zijn vader, Baxter heeft ook dezelfde parlando als z’n pa. Met ‘Happy Soup’ maakte hij een album dat perfect past bij de druilerige zomer van 2011. Het ademt een sfeer uit van “Je m’en fous.”, maar de lyrics zijn hilarisch en de deuntjes blijven aan je trommelvlies kleven.

In Isabel observeert hij de gelijknamige dame die ligt te slapen na een avondje stappen. Al gauw komt hij tot de conclusie dat zijn vriend met hetzelfde meisje geslapen heeft, maar wat zou hij daar om malen? Uit de single Claire spreekt dan wel weer liefde voor de protagoniste. Hij overstelpt haar met goede raad, maar het brengt geen zoden aan de dijk. Claire vertrekt en laat Baxter achter met een kater en een gebroken hart.

Qua instrumentarium houdt Baxter het sober: hier een synth, daar een borrelend baslijntje, ginder een likje gitaar en een naïeve drumpartij. Op vocaal gebied is Madelaine Hart in elk nummer de vrouwelijke tegenspeler van Baxter. Zij is diegene die het zomerse tintje in de plaat houdt. Dat is niet altijd simpel, want Dury bezingt vooral het nachtleven, de verlepte liefdes en de gemiste kansen. “Once a sexual forest fire, my flame had been dampened by the monsoons of fear”, het is maar één van de fantastische beelden die de negenendertigjarige Baxter van zichzelf schetst.

Happy Soup, is het donkerste nummer van de tien. De foto in het tekstboekje naast deze song toont nochtans een vrolijke Baxter met zonnebril, badend in donkergroen water. Dit beeld past perfect bij de sfeer van de plaat: het leven is een soep en wij zijn de balletjes. Of zoals Felix Timmermans het verwoordde: “ Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen er in: de drank, de liefde, tabak en kunst.”

Dat Baxter wel eens steelt, blijkt uit Trellic. De intro is zo weggeplukt uit This Is How It Feels van Inspiral Carpets. Trellic verwijst naar de Trellic Toren in Londen, een flat waar hij blijkbaar goede herinneringen aan heeft. Zou hij die heerlijke gitaarsolo daar onder een balkon gespeeld hebben?

De heftigste song is Picknick On The Edge en gaat over een familieruzie. Het onderliggende geweld is duidelijk voelbaar in de dwingende tweenotenriff. Met Hotel In Brixton en The Sun keert de plaat dan weer terug naar de luie sfeer van een grootstad na een onweer om zijn finale te kennen in het berustende Trophies met de tekst:“Onder je ogen liggen de trofeeën van je leven. Word wakker, adem en omhels de dag.”

Baxter Dury slaagt er niet in om zijn muzikale erfenis te maskeren, maar waarom zou hij daar moeite voor doen? Hij is de man die hij kan zijn. 'Happy Soup' liet ons alvast achter met een glimlach en met het besef dat het leven ondanks alles de moeite waard is.