Hulder - Golden Ages

Inlandse Maatjes

Wat is dat toch met Hulder?

Tijdens de preselecties van Humo’s Rock Rally 2016 verwonderde onze man zich over de lauwe reacties op de show van Hulder. Hadden de aanwezigen zich verwacht aan een evenbeeld van de Noorse bosnimf waarnaar de band genoemd is? Ook in het voorprogramma van Blaudzun deed de band het meer dan behoorlijk zoals je hier kan lezen. We waren dus vroeg mee met Hulder en toch hebben we verder nog niet zoveel aandacht besteed aan de Gentse band.

Tijd om daar verandering in te brengen want Is This The End? (hier wel tot #dagelijksbrood gebombardeerd) en Volcano waren prima singles met een prima afgewogen mix van dromerige psychedelica, barokke pop en stomende rock. Zeker het meer uptempo Volcano klonk fris en helemaal van deze tijd waarin bands als Tame Impala en Foxygen razend populair zijn.

Bovendien blijkt ook tussen de overige zeven songs nog een pak singlewaardig materiaal te zitten. Het begint al meteen goed met de opener The River Damned die op rollende drums komt binnenvallen. Voor je het weet, begint je voet onweerstaanbaar mee te tikken en het is geen leugen wanneer Nick Benoy zingt: “ Come take my hand, child of me / There is no distance out of reach / And I will never let you go.”

Gedurende heel de plaat weet Hulder moeiteloos de aandacht vast te houden met onverwachte hooks en leuke vondsten zonder ooit geforceerd te klinken. We kunnen ons zo voorstellen dat de handen spontaan in de lucht gaan wiegen bij de eerste noten van My Heart. En The Disappearance Of Sally Hayes met dat jagende orgeltje is een heerlijke caleidoscopische droom over het gelijknamige meisje uit ‘The Catcher In The Rye’.

En haal die aansteker ook maar boven, want dat Hulder ook een zoete, zachte kant heeft, tonen Nothing After All en de break-upsong Phantom Garden, maar vooral ook Witching Hour met die weemoedige piano, het hoogpolige synthtapijt en de lome baspartij.

Als toetje volgt ook nog Spirals, de song waarmee Hulder destijds de aandacht trok van Studio Brussel en die hen een finaleplaats opleverde in De Nieuwe Lichting. Dat ze die plaats meer dan waard waren, bewijst Hulder nu met deze plaat.